Kees Verhoeven (D66): 'Ondernemers moeten niet altijd naar politiek wijzen'

Wat hebben Kamerleden met ondernemers en het bedrijfsleven? Hoe scoren zij op de economische meetlat? In de eerste aflevering van deze nieuwe serie Kees Verhoeven van D66. ‘Mijn hart klopt voor het mkb.’
Paplepel?
‘Nee, ik kom niet uit een ondernemersfamilie. Ik heb ondernemers wel altijd, als kind al, gezien als mensen die iets opbouwen en andere mensen een baan bieden. Ik gelóóf in ondernemerschap.’
‘Zelf heb ik economische geografie gestudeerd. Het was de tijd van de internetbubbel en ik wist niet wat ik wilde. Uiteindelijk ben ik bij de Amsterdamse Kamer van Koophandel terechtgekomen. Dat leek me wel wat: werken voor lokaal ondernemerschap, tussen privaat en politiek. Wat me op den duur tegenstond, was dat de KvK’s uit een verplichte heffing werden betaald door ondernemers. Dus ben ik overgestapt naar MKB-Nederland.’

 

Waarom de politiek in?
‘Als directeur van MKB-Nederland Amsterdam merkte ik dat de lokale politiek onze ideeën wel goed vond, maar dat er uiteindelijk vaak te weinig mee gebeurde. Als ik iets voor elkaar wilde krijgen, moest ik zelf de politiek in. D66, waarvan ik lid was geworden, zocht toen net iemand voor de Tweede Kamer die ervaring had met het midden- en kleinbedrijf. Dat was en is mijn speerpunt: opkomen voor het mkb.’

 

Tegen het grootbedrijf?
‘Nee, maar dat redt zich vaak wel. Je hebt allebei nodig: de bestaande kracht van grote bedrijven en de vernieuwende kracht en de menselijke maat van het mkb. Dat heeft echter minder toegang tot de besluitvorming. Het mkb wordt in de politiek vaak wel met de mond beleden als ‘motor’ of ‘ruggengraat’ van de economie, maar in de praktijk wordt er niet altijd rekening mee gehouden.’

 

Verlengstuk van MKB-Nederland?
‘Zeker niet. Ik was belangenbehartiger, maar een politicus is belangenafweger. Ik weeg de economische belangen, maar ook andere zoals mensenrechten, duurzaamheid of consumentenveiligheid. ‘De politiek heeft er geen verstand van’, hoor ik ondernemers wel eens zeggen. ‘Nee’, zeg ik dan, ‘ik vind gewoon iets anders.’ Ondernemers moeten ook niet altijd naar de politiek wijzen.’
‘Maar mijn hart blijft kloppen voor het mkb. Ik vind ondernemers de helden van deze tijd. Zij zorgen voor groei. De overheid heeft na de bankencrisis de middelen niet meer om de economie te stimuleren.’

 

Goede ondernemers?
‘Een jong bedrijf als Ultimaker, producent van 3D-printers, dat ik tijdens een werkbezoek heb leren kennen. Zij spelen in op nieuwe ontwikkelingen en hebben een goed verhaal over kansen pakken. En een bedrijf als Unilever, dat duurzaamheid écht doorvoert in het werk en er niet alleen goede sier mee maakt.’

 

Slechte ondernemers?
‘Bedrijven die hun verantwoordelijkheid niet nemen, die goedkope energie gebruiken of voedsel of kleding importeren uit landen waar de arbeidsomstandigheden slecht zijn. Of grote spelers, bijvoorbeeld supermarkten en hypotheekverstrekkers, die nieuwkomers niet toelaten op de markt.’

 

Wapenfeiten?
‘Het clusterverbod in de Aanbestedingswet. Overheidsopdrachten mogen niet worden samengevoegd. Zo heeft het mkb ook een kans om ze binnen te halen. Daarnaast netneutraliteit. Grote bedrijven kunnen niet zeggen: laat onze data op het internet maar voorrang hebben ten koste van nieuwe initiatieven. En de modernisering die minister Kamp van Economische Zaken doorvoert in de wetgeving naar aanleiding van maatschappelijke en technologische vernieuwingen, zoals de deeleconomie. Daar heb ik als eerste een punt van gemaakt.’

 

Geeft zichzelf een: 7,5

 

Industrie of natuur?‘Industrie. Het produceren, maken van dingen, is cruciaal voor een economie. We moeten niet doorslaan in een diensteneconomie die hooguit iets toevoegt aan dingen die anderen maken. En industrie kan prima samengaan met natuur.’

 

Markt of overheid?‘Markt. De overheid heeft wel een rol in het aanjagen van de economie, het zorgen voor eerlijke concurrentie en het stimuleren van onderzoek en innovatie. En de overheid moet de maatschappelijke thema’s in de gaten houden.’