Elk bedrijf dat zakendoet met het buitenland, heeft invloed op z’n omgeving. Op mensenrechten, op arbeidsomstandigheden en op het milieu in andere landen. Hoe ga je daarmee om? Net zoals in Nederland houden bedrijven ook in het buitenland rekening met de effecten van wat ze doen op mens, milieu en maatschappij. Dat noemen we ‘internationaal maatschappelijk verantwoord ondernemen’ (IMVO). Met IMVO streef je naar duurzame ontwikkeling van de wereld. Steeds meer mensen vinden dit onderwerp belangrijk.
Ervaringen met IMVO
Op dit moment gebeurt ‘internationaal maatschappelijk verantwoord ondernemen’ op vrijwillige basis. In verschillende sectoren zijn hierover afspraken gemaakt (sectorconvenanten). De kleding- en textielsector is een goed voorbeeld. In die sector gaan bedrijven, vakbonden, maatschappelijke organisaties en de overheid samen aan de slag om uitbuiting, dierenleed en milieuschade te voorkomen. De positieve ervaringen worden gedeeld met andere sectoren.
IMVO-regels
Inmiddels wordt er zowel in Nederland als in de Europese Unie nagedacht over wetgeving op het terrein van internationaal maatschappelijk verantwoord ondernemen. Dan gaat het over verantwoordelijkheid voor andere bedrijven waarmee je samenwerkt, je partners in het buitenland. Maar als er tussen productie van katoen en een kledingstuk veel verschillende schakels zitten, is het voor de kledingbedrijf lastig om te garanderen dat de grondstof duurzaam geproduceerd is. De grondstof kan wel tien keer aan een ander doorverkocht zijn. Een toetsingssysteem (‘due diligence’) kan dan helpen om die zekerheid te bieden. Werkgevers vinden zo’n toetsingssysteem een goed idee, maar willen wel dat alle Europese landen dezelfde regels invoeren. Ook moeten nieuwe regels logisch passen bij de bestaande, vrijwillige, afspraken binnen de Verenigde Naties en de Organisatie voor Economische Samenwerking en Ontwikkeling (OESO).
