Bas te Riele (HEMA): 'Ondernemers doen vaak zo ontzettend moeilijk'

Sander Boers is winkelmedewerker en heeft autisme. Bas te Riele is zijn manager bij de HEMA in Voorschoten en houdt daar gewoon rekening mee. ‘Autisme? So what.’

 

‘Sander heeft autisme, maar so what?’ Winkelmanager Bas te Riele van de HEMA in Voorschoten houdt daar gewoon rekening mee. ‘Ik wil dat hij alles uitprobeert.’ Niet dat dat altijd makkelijk gaat. Sander Boers deelt alles namelijk graag schematisch in. Handig als het om de winkelschappen gaat, maar bij zijn werkzaamheden achter de kassa kan het lastig zijn. In het begin zag hij er nogal tegenop. Mensen die iets kopen in de winkel willen graag een praatje maken, terwijl Boers het liefst de rij wegwerkt zonder teveel poespas. Geen probleem, vindt Te Riele, dan staat er gewoon een collega naast hem voor het sociale aspect van het afrekenen. Bovendien, genoeg oefenen, gewoon proberen, en dan blijkt vanzelf wel of Boers het kan of niet.

 

Typetjes 

‘Ik word soms zo moe van al die beschermende mensen die eromheen lopen’, zegt Te Riele. Ook mensen met een handicap willen voor vol aangezien worden, zegt de ondernemer. Zo’n dagbesteding is een veel te klein wereldje. ‘Op de werkvloer bloeien ze op en kunnen mensen met een beperking vaak veel meer dan hulpverleners denken. Je moet mensen niet speciaal maken in negatieve zin. Bij mijn normale medewerkers zitten ook typetjes, hoor.’

 

Voorbeeldfunctie

Te Riele heeft elf mensen met een arbeidsbeperking in dienst – soms met een vast contract – al ver voordat er ooit iemand van de Participatiewet gehoord had. In Voorschoten heeft de ondernemer een voorbeeldfunctie. ‘Andere ondernemers doen vaak zo ontzettend moeilijk’, zegt hij. ‘Iedereen vindt het prachtig wat ik hier doe, maar als het er op aankomt haken ze zelf af. Papieren rompslomp, roepen ze dan. Maar jobcoaches kunnen dat keurig voor je regelen. Probeer het nou gewoon. Net als met een normale medewerker – je weet toch nooit wat je in huis haalt.’

 

Rookworsten vreten 

En als het een keer mis gaat, is dat niet het einde van de wereld. ‘Sander had laatst een man aan de telefoon die klaagde dat zijn fotoalbum er nog niet was en vroeg of we hier de hele dag rookworsten zitten te vreten. Sander blijft dan heel technisch en zegt: ‘Nee meneer, we eten hier geen rookworst’ en slaat vervolgens dicht. Maar hij geeft dan gewoon aan dat iemand anders het moet overnemen.’