Dankzij g-voetbal staat Ron Rijser weer met beide benen op de grond

‘Ik snap niet waarom we als maatschappij zo moeilijk doen over mensen met een beperking’, zegt ondernemer Ron Rijser. Hij voetbalt met autisten en dat maakte vanhem weer een aangenaam mens. Want tot die tijd had hij alleen oog voor zijn werk. ‘G-voetbal: precies wat ik zocht.’

‘Ik ben altijd al gek op sport geweest’, vertelt Ron Rijser, eigenaar van Rijser Transport uit Purmerend. ‘Op mijn 19de deed ik mee aan bodybuilding-wedstrijden. Ik heb zelfs Arnold Schwarzenegger een keer ontmoet. Goed met jezelf bezig zijn, vind ik belangrijk. Maar dat verdween naar de achtergrond en op een gegeven moment was ik alleen nog maar aan het werk. Zeker in de jaren voor én in de financiële crisis waar iedereen alles moest geven om rechtop te blijven. Zo’n 100 uur per week zat ik op de zaak. En als je zoveel werkt, dan word je een onuitstaanbaar figuur die geen tijd meer neemt om te luisteren. Ik snapte ook wel dat het anders moest. Ik vind dat ieder mens zijn tegenhanger nodig heeft: je hebt er niks aan als iedereen je maar naar de mond praat. Toen vertelde een vriend me over dit g-voetbal team, dat had hij opgezet. Ik dacht: dat precies wat ik zoek.’

De uit de hand gelopen hobby vanWie: Ron Rijser
Uit: Purmerend
Is: eigenaar van Rijser Transport
Hobby: het trainen en coachen van een g-voetbal team

Het mooie van g-voetbal: je ziet ze groeien

‘Ik heb meteen een spelersbus gekocht zodat we KNVB competitie konden gaan spelen. De eerste zaterdagen stond ik ongeduldig langs de zijlijn. Ik moest toch werken? Maar langzamerhand kwam ik terug op aarde. Dat komt ook door de jongens in het team. Die zeggen het gewoon tegen me als ietsze niet zint. Van voetbal wist ik in eerste instantie niks. We spelen op half veld met de jongens, dus ik pikte het wel snel op. Buitenspel hoort er niet bij.’

‘juist door sport hebben deze jongens geleerd dat ze heel veel waard zijn’

‘Eigenlijk lijkt voetbal best op logistiek en het maken van een logistieke planning. Het belangrijkste is dat je kijk op mensen hebt en dat gaat me goed af. Het zijn vooral jongens – en meisjes, want die trainen ook mee – met een verstandelijke beperking of autisme. Het leuke is dat je ze ziet groeien, dankzij de vrijheid die ze hebben op het veld. Het zijn jongens waar normaal gesproken de hulpverleners bovenop springen, maar juist door sport hebben ze geleerd dat ze heel veel waard zijn en ook heel veel zélf kunnen. Al mijn jongens hebben nu betaald werk. Eentje is nu Ziggo-monteur met een auto van de zaak, terwijl hij wereldvreemd binnenkwam. Ik vind dat we als maatschappij veel te moeilijk doen over mensen met een beperking.’

‘Koop maar een eiland’, zei zijn vrouw. Dat zette Rijser wel aan het denken:

https://youtube.com/watch?v=0GFzoXZBXDU%3Frel%3D0

Rekken, strekken, rondjes rennen hoort ook bij g-voetbal

‘Inmiddels zijn de Special Forces, zoals het g-voetbal team heet, helemaal onderdeel geworden van voetbalvereniging De Wherevogels uit Purmerend. Hoe mijn eigenlijk voetbalweek eruit ziet als trainer van dit team? Op maandagavond van 19.00 tot 20.45 uur trainen we. Rondjes rennen, rekken en strekken, opdrukken, en natuurlijk voetballen. Ja, ook in de kou. Op dinsdag stuur ik ze via e-mail de opstelling, alvast voor de wedstrijd op zaterdag. Want het gaat niet alleen om het voetbal, maar ook om de voorpret. Op de opstelling komt altijd veel commentaar binnen, maar dat doe ik expres, juist om ze betrokken te houden. In juni gaan we weer naar de Special Olympics in de Achterhoek. En in de aanloop er naar toe ga ik met ze spinnen, rugbyen, hardlopen… Allemaal voor de teambuilding.’