Ewout Braggaar (Run2Day): 'De één vindt me te gek, de ander een eikel'

Ewout Braggaar was altijd de man van kop-houden-en-doorgaan. Tot hij in 2012 het roer omgooide. Nu is hij directeur en eigenaar van Run2Day. En werd een stuk softer.

Wordt het zó’n interview? Dat is even slikken voor Ewout Braggaar. Ook met een tamelijk extraverte persoonlijkheid is het niet makkelijk om gelijk alles op tafel te leggen. Maar vooruit, als het maar een verhaal wordt dat hem echt neerzet. Hoe hij is. ‘Kun je wel een beetje schrijven? Zodat ik goed uit de verf kom?’ Hij zegt het lachend.

Braggaar is een charmante prater. Ook wel iemand die je van top tot teen opneemt en je confronterend aankijkt. Een man waar je maar moeilijk omheen kan. Type: of je mag hem of je mag hem niet. Zijn vrouw waarschuwde er al voor: er komt wel even iemand binnen.

Spijkerbroek en Nikes

Dat Braggaar bij Run2Day – 25 hardloopspeciaalzaken in heel Nederland –  terecht kwam, was min of meer toeval. Of nou ja: natuurlijk niet dat hij juist dit goedlopende bedrijf kocht, maar wel dat het een hardloopketen is. Na een carrière in de financiële sector niet langer een stropdas, maar een spijkerbroek en Nikes. Eindelijk eigen baas, geen gezeur meer van bovenaf. Op 1 januari 2012 was het zover.

Zelf loopt hij ook hard. Vooral halve marathons. Daar doet hij zelf nogal schamper over. Zijn werknemers lopen veel meer en veel sneller, verzekert hij, in zijn kantoor boven Run2Day in Utrecht. ‘Ik ben het lachertje hier, hoor. Hier werken jongens die de marathon in 2 uur 30 minuten lopen.’

Bidden voor het eten 

Braggaar groeit op in Leiden, in de Professorenwijk. Zijn vader werkte een carrière lang bij ABN AMRO. Moeder was huisvrouw, die zakelijk met de kinderen omging. De kinderen kregen een calvinistische, gelovige opvoeding, zonder poespas. Bidden voor het eten en elke week naar de kerk. ‘Je werd netjes opgevoed, kreeg je natje en droogje en werd afgeleverd aan de maatschappij’, zegt Braggaar. ‘Er was niet veel warmte in huis.’ Als jongste van vijf kinderen gaat Braggaar na de basisschool naar de mavo. Tot onvrede van zijn ouders. ‘Mijn opa was touwslager. Mijn vader heeft zich daaraan ontworsteld en vond het belangrijk om zijn kinderen een goede opleiding mee te geven. Met mij werd het niks, besloot hij, ook al was ik veel bijdehanter en ondernemender dan de rest.’

Dat is nogal wat voor een kind. Hebt u het idee dat u moest bewijzen dat hij ongelijk had?
‘Ik ben nu bijna 50, dus dat gevoel heb ik allang niet meer. Maar vroeger wel, ja. Hoe cool was het dat ik, met als start een mavodiploma, een BMW had, een secretaresse en regiodirecteur van een verzekeringsmaatschappij was op mijn 28^ste? Bij Aegon stond er ‘regiodirecteur’ op mijn kaartje. Dat vond ik bijna opwindend. Ik had opleidingen gevolgd tot assurantiemakelaar en kwam gelijk binnen op die functie, boem, meteen op goed niveau. Ik was helemaal de man, met een mooie stropdas. Dát was geldingsdrang, ja.’

Dan: ‘Weet je, ik ben niet trots dat ik op de mavo ben begonnen.’

‘ik ben niet trots dat ik op de mavo ben begonnen’

Maar u heeft het uiteindelijk allemaal ingehaald.
‘Ja, daar ben ik dan wel weer trots op. Ik heb uiteindelijk een master afgerond. Ik heb me op mijn 20^ste weleens afgevraagd: waarom snapte ik dit niet toen ik 12 was? Ik kon het makkelijk. Wat dat betreft ben ik een laatbloeier.’

U lijkt me niet het type directeur verzekeringen

‘Twintig jaar geleden was het cool om daar te werken. Alles dat met marketing en verkoop te maken heeft, vind ik leuk. En ik kwam steeds een stapje hoger. Op een gegeven moment kon ik franchisenemer bij ING worden. Een eigen zaak in Hillegom, 400 vierkante meter, mijn eigen bedrijf. Niemand wist dat aan de buitenkant, maar het was wel een bijzonder concept. Als ik linksaf wilde, kon ik dat. Tenzij iedereen natuurlijk roept dat we rechtdoor moeten, dan luister ik wel.’ 

Was dat belangrijk voor u? Om eigen baas te worden?
‘Op een bepaald moment wilde ik het gewoon zelf gaan doen. Geen verantwoording afleggen aan degene boven mij. Ik ben altijd wel confronterend geweest naar bazen. Als ik dacht dat het beter kon, zei ik dat ook. Ik was een eigenwijs mannetje, dat het altijd beter wist. Bracht ik dat charmant over? Nee. Heel veel sensitiviteit en subtiliteit had ik op dat punt gewoon niet. Als ik echt vond dat iemand fout zat, moest ik dat zeggen. Plak maar weer dat etiket geldingsdrang op.’

Al vrij snel wordt het franchiseconcept van ING de kop ingedrukt. Braggaar, die voor zeven jaar had getekend, wordt royaal uitgekocht. Hij wordt dan directeur van Axa Art, een bedrijf dat kunstverzekeringen regelt. ‘Na drie dagen had ik al spijt, maar ik heb het toch bijna twee jaar volgehouden, met een soort Sarkozy als baas. Toen ik daar wegging, heb ik echt in de spiegel gekeken en tegen mezelf gezegd: dit moet ik niet meer willen.’ Het grote voordeel, zegt Braggaar, is dat hij de tijd had. ‘Ik had geld achter de hand, dat maakte het leven wel een stuk makkelijker.’

‘Ik was een eigenwijs mannetje, dat het altijd beter wist’

Was het raar om na al die jaren hard werken thuis te zitten?
‘Gek, maar wel louterend. Ik zag mensen soms wel denken als ik zei dat dit mijn eigen keuze was. Jaja, dachten ze dan. Niet dat ik me daar wat van aantrok. Ik zei tegen mijn vrouw: al duurt het vijf jaar, ik ga niet meer in loondienst. Ook niet voor goed betaalde interim klussen. Deze boy gaat zelfstandig worden. Maar je moet niet denken dat ik thuis niks zat te doen. Een goed bedrijf vinden is een serieuze shit. Het was een hele intensieve, twee jaar durende zoektocht.’

Ook eentje met teleurstellingen. Voordat hij Run2Day kocht in 2012, zette Braggaar zijn zinnen op een vliegschool. Dat zag hij helemaal zitten, instructeur worden, twaalf vliegtuigen op Lelystad. Een jongensdroom. Maar dat bedrijf verdiende geen pepernoot, zegt hij. Leuk, maar geen businesscase. Het volgende plan: naar Curaçao, om een hotel te kopen. ‘Maar uiteindelijk wilde ik dat mijn kinderen niet aan doen.’

Zijn die het belangrijkst?

‘Ik ben bang dat alles wat ik nu zeg, overkomt als overcompenseren. Mijn gezin staat op één. Ik heb drie hele slimme, leuke kinderen – die hebben hun intelligentie van mijn vrouw, die Russisch heeft gestudeerd. Mijn dochter van 17 studeert econometrie in Rotterdam, haalde negens voor natuur-, schei- en wiskunde op het gymnasium. Mijn zoons doen vwo. Ze sporten alle drie op hoog niveau, hockey en voetbal. Natuurlijk hebben we ruzie en wil ik mijn zoons weleens achter het behang plakken. Maar voor dit gezin had ik twintig jaar geleden getekend.’

Denkt u dat uw vader trots op u is?
‘Dat zegt hij niet hardop. Maar ik weet het wel. Ik snap nu ook beter waar mijn vader vandaan komt. Mijn kinderen vertel ik wel dat ik trots op ze ben. Ik knuffel ze graag. Niet overdreven, maar er is warmte. Mijn vader is hun opa, maar weet bijvoorbeeld niet wat voor sport de kinderen doen. Maar ik besef ook: hij is geboren in 1929. Dat is echt een andere tijd.’

‘Ik hoef geen sociaalwenselijke praatjes op verjaardagen te maken’ 

Bij Run2Day keken ze even op van de nieuwe baas, zegt Braggaar. De vorige eigenaar had het bedrijf vanaf de eerste steen opgebouwd – de winkel in Utrecht werd in 1996 geopend. Die konden nu, bij wijze van spreken, naar de Bahama’s. En ineens zat ‘die Braggaar’ er. ‘Ik ging toen ik bezig was met de overname weleens stiekem naar een winkel. Even rondkijken.’ Dat is nu bijna vijf jaar geleden. Zijn personeel is gewend aan hem. ‘Ik ben veel softer dan vroeger hoor, veel minder directief. Hier besef ik: veel mensen ‘eten’ van mij.’

Wat is nu uw slechtste eigenschap? 
‘Ik kan snel een oordeel vormen. Ik was altijd heel direct. Altijd boem, kop houden. Mensen vroegen zich in het verleden wel af hoe ik ermee weg kwam. Maar ik kan zaken met een bepaalde joie de vivre brengen. Met een vriend had ik het laatst over karakters. Hij is introvert: dat betekent dat mensen hem altijd een aardige vent zullen vinden, maar ook een tikkeltje saai. Ik zit aan de andere kant van het spectrum. Sommige mensen zijn gek op me, maar anderen zeggen misschien: ‘Wat een eikel.’ En als je dat weet, is dat prima. Andersom hoef ik geen sociaalwenselijke praatjes op verjaardagen met mensen te maken.’

Het lijkt me niet altijd fijn om zo te zijn.

‘Als je ouder wordt, gaan de scherpe kantjes er wel vanaf. Ik ben geen zweverig type, maar ik word wel softer, sensitiever en relativeer meer. En daardoor ben ik veel minder confronterend. Ik begrijp wanneer ik ongelijk heb. Heeft allemaal met de leeftijd te maken.’

Bent u egocentrisch?

‘Natuurlijk heb ik momenten dat ik zelfingenomen ben. Maar egocentrisch, nee, dat niet. Ik wil vooral leuke dingen doen, met mijn familie. Ik ben een carpe diem jongen. Ga goed uiteten, lekker op vakantie, samen met mijn vrouw eropuit. Of spontaan met een vriend naar Dubai. Dat is het tegenovergestelde van het calvinisme uit mijn jeugd wat mij betreft. Als ik tachtig ben wil ik zeker weten dat ik alles eruit heb gehaald.’

Ewout Braggaar1967 Geboren in Leiden
1995 ING Bank, districtshoofd verzekeringen 
1996 Getrouwd met Catherine, drie kinderen 
2000 AEGON, regiodirecteur2003 Delta Lloyd, verkoopmanager
2006 ING Bank, franchisenemer
2008 BSN Nederland, Executive MBA
2009 AXA Art, statutair directeur
2012 Directeur en eigenaar Run2day Nederland