Seizoensondernemer moet knallen in de zomer. En in de winter?

Bootje varen, festival bezoeken, ijsje kopen. Typisch dingen die je vooral doet in de zomer. Maar wat doen de mensen achter die bedrijven eigenlijk als het géén zomer is? Hoe delen ze hun jaar in en waar halen ze personeel vandaan dat maar een paar maanden per jaar bij hen kan werken? Drie ondernemers vertellen.

Naam: Pietro Talamini

Bedrijf: Talamini

Specialiteit: IJsverkoop

Plaats: Deventer

‘Dit jaar zijn wij in februari al open gegaan vanwege het goede weer’, zegt ijsverkoper Pietro Talamini. ‘Daarna gingen we weer twee weken dicht omdat het weer minder werd.’ De familie Talamini is in en om Deventer al decennia een begrip met inmiddels drie ijssalons. ‘Collega’s zeggen dat we dat niet zo zouden moeten doen, maar we zijn het zo gewend. Als het goed weer is, gaan de winkels open, bij slecht weer dicht. Daarom sluiten we ons hele bedrijf ook tussen november en maart.’

Eerst wat kuren

‘In de wintermaanden doen we veel onderhoud en administratieve dingen die zijn blijven liggen. Er is altijd veel te doen. Maar ik zoek het ook op. We hebben ook nog een restaurant en daar ga ik dan zaterdags helpen. Onze centrale ijsbereiding, waar we het ijs maken voor onze winkels, wordt normaal gesproken eind februari, begin maart weer opgestart. We beginnen rustig, de machines hebben een paar maanden stil gestaan en dan hebben ze eerst wat kuren. We zijn inmiddels behoorlijk professioneel geworden in het voorspellen waar wanneer hoeveel wordt afgenomen.’

”s Winters dicht, zo ben ik opgevoed’

‘We hebben in Deventer alleen al 80 tot 100 man personeel, bijna allemaal seizoenswerkers. Ik kan niet in maart zeggen: kun je bij ons komen werken? Maar mensen in Deventer weten hoe het gaat, het zit hier in de opvoeding. ‘Ga maar bij Talamini werken’, zeggen ouders tegen hun kinderen die een bijbaantje of vakantiebaan zoeken. En je moet ze netjes aan het lijntje kunnen houden: ‘Zal ik je bellen als we werk hebben?’ of ‘Bel anders als het weer beter wordt’. Ik vind het ook dankbaar werk. Ze zijn vijftien jaar, ik geef ze een glimlach, een schouderklopje en spoor ze aan om te vragen. Dat durven ze niet, 19 van de 20 vragen niet eens naar het salaris. Ik leer ze het toneelstukje van een goede bediening.’

Pietro Talamini leidt familiebedrijf

Naam: Kevin Leeuwenhaagen

Bedrijf: FleXstage Crew

Specialiteit: Festivals opbouwen

Plaats: Sprang Capelle

‘Wij doen alles wat opgebouwd moet worden bij een festival of stadionconcert’, zegt Kevin Leeuwenhaagen, directeur van FleXstage Crew. ‘Vloeren leggen, hekken plaatsen, licht- en geluid monteren, podium opbouwen. Leveranciers bellen ons als ze extra handjes nodig hebben. Ik heb plusminus 120 mensen in dienst en zeker de helft is oproepkracht voor de zomermaanden. De vaste mensen zijn de instructeurs van de tijdelijke. Ons seizoen loopt van maart tot eind augustus. Dan werken we vooral in Nederland, België en Duitsland.’

Internationale klussen

‘De winter is voor ons het binnenseizoen, maar dan loopt het werk heel erg terug. Alleen rond Kerst en de jaarwisseling is er een piek met het opbouwen van indoor-ijsbanen. En er zijn internationale klussen. Nederland is het land van de festivals. Dancefestivals in de VS laten ons overkomen omdat wij beter in de vingers hebben wat er moet gebeuren dan Amerikanen. In de winterperiode probeer ik een beetje tot rust te komen. ‘s Zomers heb ik 100 man per dag aan het werk, in het naseizoen met moeite 20.’

‘Personeel vinden is moeilijk. Plannen is om te beginnen al een ingewikkeld proces. Er is voorafgaand aan het seizoen wel een planning, maar festivalorganisatoren blijven tot laat schuiven. Er komt een act bij, er gaat iets af. Wij doen er echt alles aan om mensen te vinden. We werven via het UWV en vacaturesites, we hebben een Facebookpagina met 20 duizend likes, we organiseren open dagen. Iedereen die wil kan hier aan het werk, we hebben snel genoeg door of je geschikt bent als stagehand. Het is geen 9 tot 5 werk, je moet echt allround en flexibel zijn en willen leven in een artiestenritme.’

‘Je moet willen leven in een artiestenritme’

‘Je hebt alle vrijheid, maar dat is soms niet makkelijk. Regelgeving is inmiddels heel ingewikkeld geworden en wij horen eigenlijk nergens bij. Ik moet alles zelf uitvinden en af en toe maar eens proberen of mag wat ik wil. We hebben geen cao waar ik aan vast kan houden. Dat is eigenlijk wel gek, want de festivalsector begint zo groot te worden, dat ik zou denken dat daar wel behoefte aan zou zijn. De uitzend-cao werkt niet, want daar kun je niet 7 dagen achter elkaar werken, wat wel moet kunnen tijdens een meerdaags festival. Ik hou dan maar de kunsten-cao aan.’

Maand bezig met Tomorrowland

‘Iedere klus heeft zijn eigen eisen. Met Tomorrowland, een van de grootste festivals ter wereld, zijn we een maand bezig om alles te realiseren. Dat is heel wat anders dan, sorry dat ik het zo zeg, een kleiner festival zoals Pinkpop. Maar als ik op tv Pinkpop zit te kijken en ik zie tussen de acts onze mensen het podium op en af rennen om alles klaar te maken voor de volgende artiest, dan doet me dat wel wat.’

Opbouw Paaspop in 30 seconden

Naam: Robin Dorenbosch

Bedrijf: Watersportbedrijf Anja

Specialiteit: Botenverhuur

Plaats: Grou

Zeventig zeilboten, motorboten en sloepen heeft watersportbedrijf Anja in het Friese Grou aan het Pikmar-meer te huur in de periode van begin april tot half november. Daarna gaan de boten de kant op voor de jaarlijkse onderhoudsbeurt. Dat levert genoeg werk op voor eigenaar Robin Dorenbosch, vaste werknemer Allard Dijkema en een stagiair om het hele jaar open te blijven als bedrijf. Maar niet voor de klanten, want gevaren wordt er dan niet. ‘Daar is geen behoefte aan’, zegt Dorenbosch. ‘Het kan overigens ook niet, want veel bruggen en sluizen blijven in de winterperiode gesloten.’

Winterberging

Het onderhoud bestaat uit het poetsen en schilderen van de boten, eventuele schade verhelpen en de motoren een beurt geven. In het verleden werden ook wel boten van andere eigenaren onderhouden als daar tijd voor was, en bood het bedrijf zich aan als winterberging, maar daar is met de huidige vloot geen ruimte meer voor.

Half november begint het poetsen en schilderen

In de zomerperiode wordt het personeel aangevuld metacht vakantiekrachten. Dorenbosch en Dijkema zijn zelf ook ooit als vakantiekracht begonnen. ‘Water is mijn passie’, zegt Dorenbosch. ‘Op het water ervaar je een gevoel van vrijheid en rust, en dat nemen onze klanten weer mee terug de wal op. Mensen zijn altijd goedgehumeurd als ze het water opgaan.’ Voor sloepen en motorboten die tot 20 km per uur gaan en kleiner zijn dan 15 meter is geen vaarbewijs nodig op water buiten het IJsselmeer. Voor de zeilboten is wel enige ervaring nodig. ‘Varen is niet zo moeilijk. Er is hier veel open gebied. Er zijn wat regels voor bruggen en sluizen, en we wijzen mensen op de gevaarlijke plekken. En als ze willen, varen we eerst een stukje met ze mee.’

Grou in vogelvlucht zien? Kan hier:

Langzaam uitstervend: klassieke strandpaviljoensHét zomerbedrijf bij uitstek, het klassieke strandpaviljoen, is aan het uitsterven. Sinds Paviljoen Von Wied in 1853 opende in Scheveningen was het een overbekend ritme aan de kust. In het late voorjaar opbouwen, wachten op zomerweer en dan in de herfst afbouwen. Dat gebeurt steeds minder. Van de ruim 300 strandpaviljoens staat inmiddels meer dan de helft permanent op het zand en het aandeel jaarrondbedrijven blijft groeien. Het grootste paviljoen van Nederland staat op Texel: Paal 17 Aan Zee heeft 150 man personeel, 850 zitplaatsen, 110 strandhuisjes, 1.200 parkeerplaatsen en heeft op drukke dagen ruim 2.000 bezoekers. Het is dan ook het hele jaar open.Bron: Strand Nederland