Zo zorgt deze jonge ondernemer voor een beter klimaat

Oude varkenstallen heeft Noord-Brabant genoeg. Maar achter de deur van deze stal in het Brabantse Oostelbeers – zo’n beetje tussen Tilburg en Eindhoven – zit een grote verrassing. Met dank aan de 24-jarige ondernemer Remco Mensinck, kind van een transportfamilie, die na zijn studie een goed idee kreeg.

Als je de deuren opent van Six Legs, verwacht je binnen te stappen in een varkensstal. Zo eentje vol met frisroze biggetjes die lekker knabbelen aan aardappelschillen. Maar de naam van het bedrijf verraadt het eigenlijk al: hier worden geen varkens gehouden, maar insecten gekweekt. Door Remco Mensinck, de boer nieuwe stijl. 

4 ondernemers die de wereld mooier makenRijk worden? Nee, ‘wat je dóet definieert je als mens, niet hoe rijk je sterft.’ Vier jonge ondernemers laten in een korte Forum-serie zien dat je kunt ondernemen én de wereld ook een beetje mooier kunt maken. ‘Ik kan invloed uitoefenen op andersmans leven. Liefde en aandacht geven. Dáár doe ik het voor.’ Vandaag deel 3: Remco Mensinck. Hij kweekt meelwormen in een voormalige varkensstal.

Je zou het misschien niet denken, maar de meelwormen die Mensinck verkoopt, hebben toch echt zes pootjes. Hij houdt ze in grote, zwarte bakken waarmee de stal volstaat: zo’n zevenduizend bakken heeft de jonge ondernemer op elkaar gestapeld, waar per bak zo’n twintigduizend larven in krioelen. Mensinck verkoopt de wormen aan de groothandel, die ze op zijn beurt weer verkopen aan dierenwinkels. Super voedzaam, benadrukt hij. ‘Het is een spannende, gekke markt. Er is veel vraag, maar ook veel aanbod. Bij sommige collega-ondernemers gaat het nog weleens mis met de kweek waardoor de vraagprijs echt per week kan schommelen.’ Dat wijt hij aan de nieuwigheid van de sector. ‘Er is heel veel ervaring in en onderzoek gedaan naar het houden van bijvoorbeeld varkens. Maar het kweken van insecten gebeurt nog geen decennium op industriële schaal. Alles is nieuw. Je stapt niet in een wereld met allerlei oude rotten in het vak.’

‘In mijn eentje kan ik de wereld niet veranderen’

Mensinck studeerde Moleculaire Wetenschappen in Nijmegen, en deed een minor in Global Challenges. ‘Dat ging over voedselproblematiek, over milieu-uitdagingen’, zegt hij. ‘Er komt nogal wat op ons af. Hoe gaan we de hele wereld voeden? Hoe gaan we klimaatverandering tegen? Daar maakt mijn generatie zich druk om. Ik heb ook veel vrienden die om milieuoverwegingen vegetariër zijn. En als je in die hoek zit, van je druk maken over de wereld en voedselinnovatie, kom je al heel snel in de insectenkwekerij terecht. Ik vind het mooi om het ondernemen te combineren met daadwerkelijk bijdragen aan een betere wereld.’ Toch is hij geen moraalridder, zegt hij zelf. ‘Ik denk niet dat ik in mijn eentje de wereld kan veranderen. Dat moeten we echt met z’n allen doen.’ Met zijn oom, die in de transportwereld zit, is Mensinck eerst gestart met een paar dozen meelwormen in omgebouwde koelwagens. ‘Toen dat uit de hand liep, ben ik verhuisd naar de locatie waar ik nu zit.’

Meelwormen en vreemde situaties

Voorlopig focust Mensinck zich nog op het kweken van meelwormen voor diervoeding. Omdat er veel vraag naar is, het kweekproces relatief makkelijk is, maar ook omdat productie voor menselijke consumptie veel meer gereguleerd is. Al moeten ook de regels voor insecten als voer voor varkens en kippen nog verruimd worden. ‘Heel veel regels zijn nog in de maak’, zegt hij. ‘Meelwormen worden nu nog gezien als koeien of varkens, en dat leidt tot vreemde situaties.’

‘Meelwormen worden nu nog gezien als vee, en dat leidt tot vreemde situaties’

Een voorbeeld? Om biologisch gekweekte meelwormen te mogen verkopen, moeten de wormen op papier een bepaald aantal uur zonlicht hebben gehad. Net als varkens, koeien en kippen. Mensinck: ‘Maar ja, een meelworm kan niet tegen zonlicht. Dus dat wordt lastig.’ Of nog gekker: een collega-ondernemer van Mensinck mocht zijn nieuwe product waarin meelwormen waren verwerkt, niet op de markt brengen. De worm was namelijk niet ‘voorbij een slager’ geweest. ‘Als die regels aangepast worden,  wordt het voor mij ook interessanter om me te gaan richten op producten voor menselijke consumptie.’

Iedereen insecteneter?

Gaan we straks allemaal aan de insecten? Dat zou voor het milieu wel erg goed zijn, benadrukt Mensinck. ‘Als ik aan andere boeren laat zien hoeveel kilo mest 1.000 kilo wormen uitscheiden, is dat een fractie van wat een koe of varken produceert. Het zijn ook nog eens koudbloedige dieren, waardoor ze veel minder energie gebruiken. Ik zou het al mooi vinden als we insecten gaan zien als vis. Dus één keer per week op tafel. Volgens mij zijn we dan al een heel eind.’