3 zussen in het familiebedrijf: 'Het kan flink knetteren tussen ons'

Hun vader reed vrachtwagen en hun oom zat op kantoor. Samen waren ze de baas van zwaar transportbedrijf Lafeber, totdat ze moesten gaan nadenken over de toekomst. Nu zijn de extraverte Barbara en de introverte Iris samen met hun zus Martine de directie van Lafeber. ‘Mijn vader heeft er slapeloze nachten van gehad.’

Iris Lafeber (32): 

‘We liepen in de Hornbach, mijn vader en ik. Tussen de verf en de kwasten vroeg hij opeens: ‘Wil jij de toko overnemen?’ En hij vroeg het alsof het niks was. Ja hoor, zei ik, prima. Kort erop vroeg hij ook mijn zussen, Martine en Barbara. Ook die zeiden ‘ja’. Daarna heeft hij 1,5 maand niet geslapen en kreeg mijn moeder ‘de vlekken’ van het idee dat wij het bedrijf zouden overnemen.’

Allemaal familieNederland telt duizenden familiebedrijven, maar hoe is het eigenlijk om in zo’n bedrijf te werken met je vader, zus, dochter, moeder, broer of neef? Levert dat vaak spanning op, of begrijp je elkaar ook zonder woorden? Forum spreekt ondernemende familieleden, over hun drijfveren en relatie met elkaar. Vandaag deel 12: de zussen Iris en Barbara Lafeber. Wil je de andere afleveringen ook lezen? Kijk dan hier. ‘Als klein kind wilde ik hier al werken. Zwaar transport is stoer werk – echt wat voor mij. En ik wil echt ergens voor kunnen gaan, dat gaat lastiger in loondienst op kantoor. Maar mijn vader heeft dat lang afgehouden. En dat snap ik achteraf ook wel. Het is keihard werken, het is niet alsof het geld binnenstroomt. En mijn hele familie werkte hier al: als je naar een verjaardag gaat, strand je al heel snel in praatjes over het werk. Over mooie klussen, over het leven op de weg. Tien van mijn familieleden werken hier bijvoorbeeld als chauffeur. Eigenlijk wilde hij ons beschermen.’

‘eigenlijk wilde mijn vader ons beschermen’

‘Mijn vader en oom waren hier samen de baas. Mijn oom op kantoor, mijn vader als chauffeur. Dat vond hij fijn, geen gedoe aan zijn hoofd. Rijden doet hij nog steeds. Maar wij hadden, omdat hij het afhield, weinig kennis over het bedrijf. Ik werkte bij de brandweer, Barbara in de logistiek en Martine in ‘t ziekenhuis.’

‘Vijf jaar geleden – kort nadat mijn vader zijn vraag had gesteld – zijn we begonnen met coaching. Die begeleiding heeft ons enorm geholpen. Ook omdat Barbara en ik heel verschillend zijn. Ik houd van structuur, zij doet dingen heel ad hoc. Zegt soms ‘ja’ voordat ze iets helemaal doordacht heeft. Dan belooft ze een klant dat er over een uurtje een vrachtwagen staat, terwijl ik mijn hoofd breek over hoe we dat voor elkaar moeten krijgen. Soms ben ik daar helemaal klaar mee, maar tegelijkertijd is het ook haar kracht. Ik heb de afgelopen jaren wel geleerd dat ik echt voor mezelf moet opkomen, anders wordt er over me heen gelopen.’

Barbara Lafeber (37):

‘Mijn oom en mijn vader hebben heel lang gedacht: ‘Ons overkomt niks.’ Totdat mijn vader bij een grondboring legionella opliep. Toen zijn ze toch maar gaan nadenken over de toekomst. Mijn oom zei tegen hem: ‘Voordat we de toko op de markt gooien, moeten we het nog even aan jouw meiden vragen.’ Eigenlijk vond mijn vader dat onzin: hij had nooit gedacht dat we ‘ja’ zouden zeggen. En toen had hij een probleem, want we zeiden alle drie ‘ja’.’
‘Je hebt drie zekerheden in het leven: de zon komt op, je gaat dood, en er komt altijd een volgende crisis. In de 200 jaar dat Lafeber bestaat, zijn er periodes geweest waarin het net lukte om het hoofd boven water te houden. Mijn vader had het diep in zijn hart prima gevonden als wij ‘nee’ hadden gezegd en hij het bedrijf kon verkopen. En soms zijn er ook momenten waarop ik denk dat het leven in loondienst simpeler was geweest.’

‘dat we allemaal ja zouden zeggen had ie nooit gedacht’

‘Vroeger stonden we met onze neven in de kroeg, nu werken ze voor ons. Ik ben daar zelf ook harder in geworden. Voorheen ging ik dan met een chauffeur een nieuwe vrachtwagen uitzoeken, nu doe ik dat zelf, nadat Iris een financieel plan heeft gemaakt. Zij is echt van het nadenken over de toekomst. Ik houd niet van protocollen en kleur graag buiten de lijntjes. Daarom kan het af en toe flink knetteren tussen ons. Maar door te blijven praten, komt het altijd weer goed.’

Zwaar transport is moeilijke business. Alleen al omdat je als transporteur in elke lidstaat met andere regels te maken hebt. Hoe dat uitpakt? Lees het hier

‘Juist omdat Iris zo goed is in structuur aanbrengen, vertrouw ik blind op haar. Als zij met cijfers aankomt, weet ik dat die kloppen. Dat we allemaal onze specialiteit hebben, helpt ook met het vertrouwen. Iris is veel rustiger en gevoeliger dan ik. Martine, als middelste zus, heeft wel wat van ons allebei. Op het schoolplein heeft iemand weleens aan mijn moeder gevraagd hoe ze dat toch deed, met al die omgangsregelingen. We hadden toch alle drie een andere vader? Nou, niet dus, maar zo weinig lijken we blijkbaar op elkaar.’