Hanane Abdellaoui: ‘We gingen gigantisch onderuit’

Hanane Abdellaoui had een uitdagende jeugd. Al op jonge leeftijd hielp ze haar ouders, een eerste generatie nieuwkomers, met het vertalen van ingewikkelde overheidsbrieven. Nu, dertig jaar later, is ze vastbesloten om anderen de ondersteuning te bieden die haar familie miste.

‘Al vroeg wist ik: ik wil mensen helpen die willen meedoen in de maatschappij, maar dat om een of andere reden niet kunnen. Ik kom uit een achterstandswijk en heb mijn ouders zien struggelen. Als kind vertaalde ik overheidsbrieven voor mijn vader, omdat hij ze zelf niet kon lezen. Van de overheid kregen mijn ouders minimale ondersteuning, dus bood ik die. Die periode heeft mij gevormd tot wie ik nu ben.’

‘Tijdens stageperiodes deed ik ervaring op met het begeleiden van ‘spookburgers’. Ze hadden hun opleiding niet afgemaakt, kampten met verslaving of hadden een taalachterstand, en waren niet in zicht bij overheidsinstellingen. Ik voelde met ze mee, en wilde iets voor ze betekenen. Dat bleek nog niet zo simpel.’

VeerkrachtVeel ondernemers weten hoe het is om te vallen en toch weer op te staan. In de serie Veerkracht laten we deze ondernemers aan het woord. Wat maakten zij mee en hoe kwamen ze hier sterker uit? 

‘Met mijn man run ik een goedlopend schoonmaakbedrijf, Just Clean. We deden destijds vooral gespecialiseerde schoonmaak, zoals cleanrooms in ziekenhuizen. Zouden we daar niet iets kunnen betekenen? Mijn partner had zijn twijfels. Waarom zouden we mensen met een rugzakje aannemen, die extra begeleiding nodig hebben? En wat zouden onze klanten daar wel niet van denken? Ik dacht toen nog: ‘Ik begeleid ze zelf wel, met hulp van de overheid.’

‘De mensen met wie we werken hebben veel begeleiding nodig. Ze komen niet altijd opdagen, zitten in de schuldsanering, hebben geen vervoer om naar het werk te komen etc. Maar iemand die uit zicht is bij de overheid, en dus geen uitkering krijgt, komt niet in aanmerking voor publieke re-integratietrajecten. De groep waar ik me op richtte, daar werd bijna niet naar om gekeken. Daar heb ik me zo aan geërgerd. Ik heb vaak gedacht: ‘Ben ik nou de enige die wil dat deze groep een kans krijgt?’

‘We hebben zelf maar begeleidingstrajecten ontwikkeld. We kijken hoe onze kandidaten er mentaal voor staan, en in hoeverre ze klaar zijn om verantwoordelijkheden op te pakken. Daarnaast krijgen ze een buddy aangewezen en kunnen ze zich oriënteren op een schoonmaaktak. Dat was trial and error. De eerste paar keer gingen we gigantisch onderuit, en lang niet al onze klanten stonden open voor onze medewerkers. Daar heerste een bepaalde angst voor het onbekende. Dat was vervelend. Het bevestigde de twijfel die mijn partner in eerste instantie voelde.’

‘Ik was vastbesloten en hield vol. Gaandeweg werden wij beter in de begeleiding, klanten begonnen te wennen aan onze mensen en ze werden slechts afgerekend op de kwaliteit. Het wantrouwen is nu wel weg, daar ben ik blij mee.’

‘Weet je wat het uiteindelijk is: onze kwaliteit staat voorop. Wij hebben nu een heel mooi multicultureel bedrijf, dat de diversiteit van de samenleving weerspiegelt. Onze mensen hebben wat extra aandacht nodig, maar zijn verder niet anders dan anderen. En als ze goed werk leveren, dan moet het niet uitmaken wie ze zijn en hoe ze eruitzien. Dat moet de maat zijn in de maatschappij, vind ik. Het is hoe dan ook de manier waarop ik samen met mijn partner en man Just Clean leid. Daarmee kunnen we negatieve stereotypes doorbreken.’

Op de hoogte blijven van onze beste artikelen? Schrijf je dan gratis in voor onze nieuwsbrief.