Hoe zielig is de zzp'er nou echt?

Zzp’ers zijn werkende armen, kopte het Sociaal en Cultureel Planbureau onlangs. Ze moeten geholpen worden met hun pensioen en een verplichte verzekering tegen arbeidsongeschiktheid. Je zou bijna medelijden met ze krijgen. Maar is dat ook terecht?

 

Wolter Smit | TOPdesk | Delft

‘Geen medelijden’

 

‘Ik zie drie typen zzp’ers. De eerste is de ontslagen bouwvakker die als zelfstandige weer wordt ingehuurd. Om die verplicht te verzekeren, daar is wel wat voor te zeggen. Dan is er de hoogopgeleide zzp’er die achter zijn of haar MacBook sip voor zich uitstaart, omdat er geen opdrachten binnenkomen. Die hebben geen geld voor een arbeidsongeschiktheidsverzekering of pensioenpotje, en lopen bewust risico’s. Met hen heb ik geen medelijden. Blijkbaar zijn ze niet ondernemend genoeg, maar willen wel vasthouden aan het imago van hippe zelfstandige. De laatste groep is de zzp’er in vrije beroepen die wél succes heeft. Die redden zich wel. Overigens zie ik de aantrekkingskracht van het zzp-schap wel hoor. Zelfstandigen zullen meer reuring kennen dan mensen die al meer dan twintig jaar op dezelfde plek werken.’

 

Rafke Severens | De Kracht van Contact | Leiden

‘Zoek dan een vaste baan’

 

’Momenteel zit ik heel zzp’er-ig in een hipster koffietent achter mijn laptop te werken. Dat is meteen het mooie aan zelfstandig zijn: de vrijheid. Zzp’ers zijn absoluut niet zielig. Wel is er verschil tussen mensen die verplicht zelfstandig zijn geworden – en daarna door hun voormalige werkgever zijn ingehuurd – en diegenen die het zijn uit vrije keuze. Die laatsten zijn gemotiveerder, creatiever in ‘t zoeken naar nieuwe klussen.’

‘Het zzp-schap past bij je of niet. Er komt onzekerheid bij kijken. Slechte tijden horen erbij. Als je daar als zelfstandige niet tegen kunt, of je kunt niet rondkomen, dan moet je wellicht een vaste baan zoeken. Een arbeidsongeschiktheidsverzekering heb ik niet. De premie is zo hoog, ik vind het niet opwegen tegen het risico dat ik langdurig ziek word. Ik zet hier zelf geld voor opzij. Dat wil ik ook zelf kunnen bepalen.’

 

Eric Spaans | Eric Spaans Organisatieadvies | Ottoland

‘Beetje betutteling mag’

 

‘Zzp’er is een enorm containerbegrip geworden. Er zijn zelfstandigen in vrije beroepen die genoeg geld verdienen om een deel daarvan opzij te zetten voor een arbeidsongeschiktheidsverzekering, zoals ik. En er zijn mensen die het uit nood zijn geworden. Daartussen is een groot verschil. Geen gek idee om voor de laatste groep in hun uurprijs een verzekeringstarief op te nemen. Dat betaalt de opdrachtgever dan deels. Hoezo betuttelend? Dat gebeurt toch ook als je in loondienst werkt? Bovendien vind ik het niet verkeerd om de solidariteitsgedachte te handhaven. Dat sommige zelfstandigen niet ondernemend genoeg zijn? Wat onaardig. Onder hele goede ondernemers – of ze nou een winkel runnen of een bv – slagen sommigen wel, anderen niet. Dat is bij zzp’ers net zo. ‘Eigen schuld’ is een rekkelijk begrip.’

 

Op de hoogte blijven van onze leukste artikelen? Schrijf je dan gratis in voor onze nieuwsbrief.