Toen haar man overleed twijfelde Anita Dol of ze de slagerij die ze al dertig jaar runden wel moest voortzetten. Maar dochter Iris dacht niet aan stoppen. 'We gaan het proberen, en anders gaan we strijdend ten onder.'
Anita Dol (62)
‘Mijn man is zeven jaar geleden, net na kerst overleden. Het ging allemaal zo snel, hij is zes weken ziek geweest. Dertig jaar lang hebben we samengewerkt in de slagerij. Eerst in Groningen, in 1995 zijn we hier naar Langweer verhuisd. ‘Stop er maar mee als ik er niet meer ben’, zei mijn man op zijn ziekbed. Maar moest ik dat wel doen? De deur achter me dichttrekken, alles verkopen? Dan ben ik niet alleen mijn man, maar ook mijn omgeving, mijn werk kwijt. Onze zoon en dochter zijn echt in de slagerij opgegroeid. Ik stond een dag na mijn bevallingen alweer in de winkel.’
Allemaal familieNederland telt duizenden familiebedrijven, maar hoe is het eigenlijk om in zo’n bedrijf te werken met je vader, zus, dochter, moeder, broer of neef? Levert dat vaak spanning op, of begrijp je elkaar ook zonder woorden? Forum spreekt ondernemende familieleden, over hun drijfveren en relatie met elkaar. Lees onderaan deze pagina andere afleveringen uit de serie.
‘Na het overlijden van mijn man, zei Iris: 'Mam, we gaan gewoon door.' Dat gaf me zo’n omarmd gevoel; ik word er nu nog emotioneel van. Het dorp leefde ook zo mee, dat was zo bijzonder. Dat jaar is er in Langweer ook geen vuurwerk afgestoken, omdat de slager was overleden. Iris vond het in het begin moeilijk om dingen in de zaak te veranderen, zoals de toonbankkaartjes van mijn man bijvoorbeeld. Maar ik heb gezegd: meid, we hoeven echt niet alles bij het oude te laten. Het is nu onze zaak, we gaan het op onze manier doen. En dat hebben we gedaan. Heel gek, alsof het nooit anders is geweest.’
‘We zijn echt op elkaar ingespeeld, hebben onze eigen specialiteiten. Iris maakt de worsten, zij gaat over de website en de webshop. Natuurlijk mopperen we wel eens op elkaar, dat kan niet anders, maar dan gaat het altijd over het werk. Als we in de winkel staan, zijn we collega’s. We worden nooit persoonlijk, dat heb ik met mijn man ook nooit gedaan. Anders hou je het als familie niet vol. En op vrije dagen zien we elkaar nog.’
'Als een leverancier iets doet wat haar niet zint, dan pakt ze meteen de telefoon'
‘Iris en ik zijn wel héél anders qua karakter. Ze is een echte vuurvreter, precies haar vader. Een echte doorzetter, ze is nooit ziek. En als een leverancier iets doet wat haar niet zint, dan pakt ze meteen de telefoon. Ik ben wat gemoedelijker, wat bedachtzamer misschien. De zaak is zeker veranderd door Iris. Zonder haar was de webshop er nooit geweest. Ze was daar al mee bezig en toen corona kwam zijn we versneld gestart. Dat was ons geluk. Mensen konden online bestellen en gaven aan of ze positief waren getest. Dan lieten we de boodschappen bij de deur achter. Nog steeds wordt er veel vlees online besteld. Ik ben heel trots op wat we de afgelopen jaren hebben bereikt. De avond dat we werden uitgeroepen tot regiokampioen worstenmakerij – vier jaar na de dood van mijn man – vergeet ik nooit meer. Kregen we een staande ovatie. Ik krijg er nog kippenvel van.’