Neville Mchina: 'Veerkracht hóórt bij het ondernemen'

Hij groeide op op een boerderij in Zimbabwe. Nu is Neville Mchina (35) ondernemer in Nederland. En dat gaat niet altijd zonder slag of stoot. Zo ontdekte hij dat zijn bedrijf Invisible Foods een heel andere kant op moest dan hij aanvankelijk dacht. ‘Ik had het gevoel dat ik had gefaald.’

‘In mijn vorige werk was ik verantwoordelijk voor de inkoop van exotisch fruit, zoals avocado’s, mango’s en passievruchten. Elke keer weer moest ik aan ‘mijn boeren’ vertellen dat ze nog minder betaald kregen omdat het fruit was weggegooid. Dat deed pijn. Zo ontstond het idee voor Invisible Foods.’

VeerkrachtVeel ondernemers weten hoe het is om te vallen en toch weer op te staan. In een korte fotoserie laten we vier startup-ondernemers aan het woord die volop aan het pionieren zijn. Vandaag is dat Neville Mchina van Invisible Foods. Deze serie staat ook in het decembernummer van Forum, met gasthoofdredacteur Ruben Brave, over innovatie en inclusie.‘Ik ben zelf opgegroeid op een boerderij in Zimbabwe, mijn ouders wonen daar nog steeds. Ik weet hoe hard boeren het hele jaar door moeten werken. Het boerenbedrijf trok me niet, maar de verkoop? Dat vond ik van jongs af aan fascinerend. Daarom ben ik agribusiness in Duitsland gaan studeren en in supplychain terecht gekomen.’

‘Ik geloofde niet meer in het eerste plan’

‘Zo begon ik met een marktplaats tussen de groothandel en de kleinere bedrijven die dit ‘vergeten fruit’ kunnen verwerken. Minder verspilling, de boeren zouden betaald worden. Het leek een gat in de markt. In zes maanden tijd hebben we zeker 224 ton fruit gered. Opeens kwam ik erachter dat we eigenlijk een ander probleem aan het oplossen waren. Namelijk de prefinanciering. De kleine bedrijven, afhankelijk van de grote supermarkten, konden ons namelijk vaak pas 30 dagen later betalen. De groothandels gooiden vaak fruit weg om op de opslagkosten te besparen. Ze hadden dus geen marktplaats maar een flexibel betaalsysteem nodig.’

‘Een grote shock. Ik had het gevoel dat ik had gefaald. Ik geloofde niet meer in het eerste plan, voelde me onzeker, de bankrekening liep leeg. Waarom ik toen niet gestopt ben? Ik geef niet op. Ik weet waar ik vandaan kom, ik weet hoe hard mijn ouders altijd hebben gewerkt. Soms was er geld, soms niet. Wat ik nu allemaal meemaak, het leven dat ik hier heb, de steun van mijn vriendin.’
‘En die veerkracht hóórt bij het ondernemen. Sinds augustus werken we nu aan die enorme koerswijziging van het bedrijf en het gaat heel goed. We hebben een grote investeerder in Duitsland gevonden. Ik geloof dat we heel dicht bij de oplossing zijn om verschil te maken in deze industrie, om het systeem rechtvaardiger te maken. Dat maakt me oprecht gelukkig.’

Op de hoogte blijven van onze beste artikelen? Schrijf je dan gratis in voor onze nieuwsbrief.