Oud-kickbokser Krista Fleming over haar leven na de sport

De winst in het WK van 2007 is voor haar nog steeds het hoogtepunt uit haar kickboks-loopbaan. Onder de vlag van KF Action verzorgt ze nu onder meer weerbaarheidstrainingen. Krista Fleming over haar leven na de sport.

‘Het viel me op dat er steeds meer kinderen bij mij op kickboks-les kwamen. Ik ontdekte dat ze meer wilden: aandacht, liefde, levenslesjes. Daar heb ik met mijn lessen op ingespeeld. Het is mooi om te zien dat de meeste kinderen die geknakt hier binnenkomen, binnen drie maanden met een rechte rug de les uit lopen. En goed om te ervaren hoe blij ouders zijn als ze hun kind zien opfleuren, zich zien ontwikkelen tot een fijn geslepen diamantje. Echt, dit is het mooiste werk dat er is.’ 

 ‘Zes jaar geleden heb ik mijn laatste wedstrijd op topniveau gebokst. Ik kon het niet langer opbrengen om elke dag urenlang te trainen. Daar kwam bij dat ik steeds meer last kreeg van blessures. Ik heb drie titels kickboksen op rij behaald, waaronder de wereldtitel. Ik train nog wel, maar alleen nog omdat ik het fijn vind om fit te blijven, scherp te zijn. Ik ben ooit met kickboks-les begonnen om m’n studie te bekostigen. Die studie heb ik allang afgerond, maar les geef ik dus nog steeds. Ik vind het gewoon leuk om mee bezig te zijn.’

‘Ik liep al langer rond met het plan om iets te gaan doen met vechtsport en weerbaarheid. Ik wilde er kinderen en volwassenen mee helpen die zich onzeker voelen. Tijdens een reis door Afrika heb ik m‘n plan uitgewerkt. Zat ik op een boomstronk in het oerwoud te filosoferen over hoe ik het moest aanpakken. Terug in Nederland ben ik klein begonnen. Binnen een half jaar had ik zoveel cursisten dat ik het niet meer alleen aankon. Daarna is het snel gegaan. Inmiddels werk ik hier met vier trainers en zijn er verspreid over het land vier vestigingen bijgekomen.’  

‘Over de kansen van mijn bedrijf heb ik nooit getwijfeld. Net zoals ik geen moment heb getwijfeld of ik kickboks-kampioen zou worden. Ik heb dat maar niet hardop geroepen. Want voordat je het weet maken ze je uit voor arrogant. En dat ben ik niet. Wél gedreven. Waar anderen stoppen, ga ik door. Dat heeft er altijd in gezeten. Ik vind het fijn dat ik mijn energie kwijt kan in mijn werk. Haal met plezier een weekend door om een klus af te krijgen. Maar ik heb inmiddels geleerd dat ik van anderen niet hetzelfde mag verwachten.’

‘EENMAAL IN DE RING MOEST IK HET ZELF DOEN’

‘Ik kan trouwens ook heel lui zijn. Als ik iets me niet interesseert, sluit ik me daar gewoon voor af. Dan doe ik er net zo gemakkelijk niets mee. Dat was al zo in mijn middelbareschooltijd. Ik ging op de havo alleen naar de lessen die me interesseerden. De rest van de tijd zat ik lekker in de kantine een potje te kaarten. Pas toen ik eindelijk mocht doen wat ik wilde, haalde ik voor alle vakken hoge cijfers. Ik vrat de lesstof, omdat het me boeide.’

’De leiding van het bedrijf ligt bij mij. Maar ik probeer mijn medewerkers zoveel mogelijk vrijheid te geven om het werk op hun eigen manier in te vullen. Dat werkt voor mij wel zo gemakkelijk. In mijn topsporttijd was het niet anders. Mijn manager behartigde mijn zaken. Maar als ik eenmaal in de ring stond moest ik het zelf doen. Dan bepaalde uiteindelijk ik wat er gebeurde.’