'Als het moet draait mijn moeder zo tien appeltaarten in elkaar'

Het begon met een zelfgebakken taart van moeder Jolanda Verkijk bij het Sportfondsenbad Delft waar ze werkte als receptionist. Nu heeft ze samen met dochter Kelly Scheffer taartenimperium Piece of Cake in Den Hoorn. Of dat altijd goed gaat?

Jolanda Verkijk (62)

‘Dat mensen bij de koffie alleen maar een roze of gevulde koek uit de automaat konden krijgen in het Sportfondsenbad waar ik werkte, was me een doorn in het oog. Voor een cursus customer journey moest ik door het zwembad lopen en kijken wat ik anders zou doen. Dat was voor mij de reden om twee appeltaarten – met appels uit eigen tuin – mee te nemen naar mijn werk, om die dan maar de verkopen. Mijn baas vond het allemaal prima maar verwachtte er niet zoveel van, totdat een dag later een klant – die hier nog steeds komt – vroeg waar die heerlijke appeltaart vandaan kwam. Om die taarten bij mij af te nemen, moest ik me inschrijven bij de Kamer van Koophandel. Zo is het balletje gaan rollen en zijn Kelly en ik eerst vanuit huis gaan bakken.’

‘Ik heb dezelfde avond nog mijn ontslag ingediend’

‘Ik heb het een tijdje gecombineerd, hier werken en bij het Sportfondsenbad, maar dat werd steeds lastiger. Dan was ik overdag aan het werk bij Piece of Cake en moest ik aan het eind van de middag rennen naar mijn avonddienst bij het zwembad. Toen de man van een collega jong overleed, we hem hier herdachten, en ik me weer eens naar het zwembad moest haasten, knapte er iets bij mij. Dit wilde ik niet meer. Ik heb diezelfde avond mijn ontslag ingediend. Ik had daar de leukste baan ter wereld, maar het was tijd om hier vol voor te gaan. Overigens gebruikt het Sportfondsenbad mij nog steeds als voorbeeld: de receptionist die een cursus volgde en nu met haar dochters en 22 man personeel een eigen zaak heeft.’
‘Ik hield altijd al van bakken. Zo maakte ik Mickey Mouse taarten toen de kinderen klein waren. Het leukste vind ik experimenteren. Vroeger deed ik dat met kookboeken, nu speur ik het internet af. Samen met onze taartenbakker Steven probeer ik van alles uit, bijvoorbeeld als er te veel crème fraîche is geleverd, of als hij aankomt met rabarber uit zijn eigen kas. We proeven, ruiken, proberen steeds wat nieuws. We gooien sowieso niks weg. Als ik jarig ben, maak ik wat extra’s om uit te delen aan onze klanten en ik bak mijn favoriete MonChou-taart.’

Allemaal familieNederland telt duizenden familiebedrijven, maar hoe is het eigenlijk om in zo’n bedrijf te werken met je vader, zus, dochter, moeder, broer of neef? Levert dat vaak spanning op, of begrijp je elkaar ook zonder woorden? Forum spreekt ondernemende familieleden, over hun drijfveren en relatie met elkaar. Lees onderaan deze pagina andere afleveringen uit de serie. ‘Je doet lelijk tegen de mensen van wie je houdt, toch? Dus ook Kelly en ik botsen wel. Kelly is veel jonger, denkt veel zakelijker dan ik. Ik denk echt niet meer aan later, later is nu. Kelly is een echte ondernemer. Ik deel met gerust hart dure Magnumijsjes uit aan het personeel. Terwijl de vriend van Kelly – met wie ze nu ook Café Johannes in Delft heeft geopend – dan tegen ons zegt: willen jullie nou naar Zeeland of naar Bonaire op vakantie? Maar zo vullen we elkaar ook aan. Ik vind het lastig om vrij te nemen, maar gelukkig overtuigen Kelly en haar zus me af en toe. We hebben heel veel voor elkaar over. Want met je eigen kinderen ondernemen is natuurlijk fantastisch.’

Kelly Scheffer (33)

‘De rijen opgestapelde dozen taart naast de televisie, de oven die de hele dag aanstond, de zoete geuren van caramel cheesecake en appeltaart die de hele woonkamer vulden: mijn vader was het zat. Echt helemaal zat. Konden we niet op zoek naar ruimte buitenshuis, vroeg hij. Op Koningsdag, nu zeven jaar geleden, was het kraampje dat mijn moeder en ik bemanden zó snel uitverkocht, dat we tussendoor twee keer naar huis moesten om bij te bakken. Hij had een punt: zo kon het niet langer. Toen een kennis een pandje te huur aanbood, rekenden we snel uit hoeveel taart we moesten verkopen om de huur te betalen. Zonder ondernemersplan.’
‘Mijn tweelingzus Robin, die hier ook werkt, en ik hebben een hele fijne jeugd gehad. Mijn ouders hebben veel moeite moeten doen om ons te krijgen en we hebben altijd het gevoel gehad op nummer één te staan voor hen. Mijn moeder was vroeger thuis veel aan het bakken. Speculaas met Sinterklaas, taarten voor verjaardagen. Die ervaring konden we nu ook gebruiken voor onze zaak. Mijn baan bij een opticien heb ik opgezegd. Maar de start was hobbelig: er zijn dagen geweest dat ik één brownie verkocht. We vingen op dat mensen in het dorp een plek misten om koffie te drinken, je moest hiervoor al snel een dorp verderop of naar Delft. En toen we aan de overkant een groter pand konden huren, hebben we dat gedaan. We hebben de zaak steeds een beetje groter gemaakt. Nu verkopen we taarten – ook nog steeds op bestelling – en kun je hier ontbijten, lunchen en zelfs een babyshower of borrel organiseren. Alles wat we hebben, is van onszelf. Niks is aangeschaft met geleend geld; zo willen we niet ondernemen. Daar hoort ook een goede dosis geluk bij: toen we nog alles met de hand afwasten, kwam een klant vertellen dat hij bij een failliet bedrijf een afwasmachine voor ons had gevonden.’

‘Mijn moeder zei: ‘Red velvet? Dat smaakt toch nergens naar’ 

‘Mijn moeder zegt waar het op staat. Zo zei ze tijdens de bespreking voor een bruidstaart tegen het toekomstig bruidspaar: ‘Red velvet? Dat zou ik niet doen hoor, dat smaakt nergens naar.’ Wat natuurlijk niet waar is, het smaakt naar witte chocolade. Of dan belt een klant met de vraag of hij morgen een gender reveal taart kan ophalen bij ons. Het antwoord van mijn moeder: ‘Ja joh, mag ik ook nog even slapen vannacht?’ Zet hem nú in de wacht, was mijn panische reactie. Maar klanten moeten daar gelukkig ook gewoon om lachen. Ik begrijp haar wel hoor, maar ik probeer zelf wat diplomatieker te zijn.’

‘Ondernemen met je moeder is echt niet altijd leuk. Soms zeg ik tegen haar dat ik mijn moeder terug wil en ik onze zakelijke relatie zat ben. Af en toe spreek ik haar juist ook aan als zakenpartner, om te voorkomen dat onze persoonlijke relatie op het spel staat. Ze vond het soms maar onzin dat ik bezig was met filmen voor Instagram, dat vond ze geen werk. Nu, zeven jaar later, zijn dat soort kreukels wel gladgestreken. Ze houdt hier alles bij elkaar, ook voor het personeel is ze een moeder. En ze is een racemonster: als het moet, draait ze zo tien appeltaarten in elkaar. En dan denk ik: ben je nu al klaar?!’ 

Op de hoogte blijven van onze beste artikelen? Schrijf je dan gratis in voor onze nieuwsbrief