Broer en zus in de verzekeringen: 'Het heeft zo móeten zijn'

De een relativeert wat meer, de ander wil álles uit het leven halen. Na het overlijden van hun middelste zus zijn die gevoelens alleen sterker geworden. Broer en zus Marc en Ilse Diks leiden samen Alpina.nl. Het lijkt zo te moeten zijn, want ze zijn verbonden door toevalligheden. ‘Doe waar je gelukkig van wordt.’  

Marc Diks (52) 

‘Als kind zat ik een tijdje bij een toneelvereniging, omdat ik acteur wilde worden. Maar dat idee verdween en na mijn diensttijd ben ik op m’n 21ste toch de verzekeringen ingestapt. Ik kende de branche een beetje omdat mijn ouders in de verzekeringen zaten. Wij, hun drie kinderen, hielpen elke zomer mee met folders rondbrengen en dossiers opruimen. Ik begon bij Amev, dat later fuseerde met ASR, maar dat was te corporate, te veel een keurslijf. Ik heb nog bij andere bedrijven ervaring opgedaan en drie keer de wereld over gereisd voor ik op m’n 29ste definitief mijn vaders zaak instapte. Onze ouders hebben dat nooit gepusht. Wij gingen alle drie naar een Jenaplanschool, waar je vooral lekker je eigen gang kunt gaan. Zo waren mijn ouders ook. Het is dus echt toeval dat Ilse en ik bij mijn vader in de zaak terechtkwamen. Maar het ging meteen goed. Niet zo gek misschien, want sinds onze tienerjaren hebben we dezelfde vriendengroep. Zij is zelfs getrouwd met een van mijn goede vrienden. Wat ook werkt is, dat we verschillend zijn. Ilse haar kracht is omgaan met personeel, die van mij is marketing en IT. Als iemand iets heeft in de privésfeer, of ziek is, dan weet Ilse precies wat te doen. Ze is ook meer van de kleine gesprekjes en is oprecht geïnteresseerd. Ik kom binnen en ga meteen aan de slag. Die combinatie, die heeft voor ons vanaf dag één goed gewerkt. Dat sociale van Ilse, daar zou ik ook wat meer van willen hebben. Zij op haar beurt zou meer kunnen halen uit netwerken, dat is niet haar sterkste kant. Ik stap bij dat soort gelegenheden juist sneller af op mensen.’ 

‘Je moet doen wat je blij maakt’ 

‘Onze vader overleed in 2012, acht jaar nadat Ilse en ik zijn bedrijf hadden overgenomen. Vorig jaar overleed onze middelste zus, Wendy, aan een hersentumor, nadat ze tien jaar lang MS had gehad. Dan denk je wel ‘wat wil ik dan met mijn leven?’. Het zijn twee zware momenten geweest, en voor mij toch de bevestiging dat je veel uit het leven moet halen. Daarom heb ik die wereldreizen ook vóór mijn 30ste gemaakt. Je moet hier en nu leven. En doen wat je blij maakt, dat heb ik ook van mijn ouders meegekregen. Ik push op mijn beurt dan ook mijn dochter niet om de verzekeringen in te gaan, al had ik dat natuurlijk wel leuk gevonden.’

Ilse Diks (47) 

‘Mijn oudste zoon is hier net begonnen, als bijbaantje. Dat vind ik leuk en eng tegelijkertijd. Hij is toch ‘de zoon van’ en dan moet je extra opletten hoe je je gedraagt. Ik ken dat van vroeger, al was mijn vaders bedrijf veel kleiner. Wat ik me herinner is dat ik het zo gaaf vond om formulieren in te vullen. Dat klinkt gek, maar dat trok me aan in verzekeringen. Samen met mijn zus liep ik als bijbaantje folders voor mijn vader, maar dat vonden we stom en die folders belandden vaak in de bosjes. Op m’n 18e, na de meao, dacht ik dat ik klaar was voor het verzekeringsvak. Maar mijn vader vond me nog te jong. Vijf jaar later vroeg hij of ik bij hem wilde komen werken, om een zwangerschapsverlof op te vullen. Ik twijfelde geen seconde. Mijn broer kwam er een jaar later bij. En dat is altijd in harmonie gegaan. Als je naar de toevalligheden kijkt, zou je bijna denken dat het zo heeft móeten zijn. Onze eerste kinderen zijn op dezelfde dag geboren, wat óók de verjaardag van onze moeder was. Wij hebben op dezelfde dag verkering gekregen én we hebben ook nog een tijdlang naast elkaar in een twee-onder-een-kapwoning gewoond, omdat we voor die adressen waren ingeloot. Hoeveel toeval wil je hebben? Het is bijna eng.’ 

‘We vinden elkaar heus wel eens stom’ 

‘We kunnen echt lezen en schrijven samen. Niet dat we elkaar nooit stom vinden. Als hij op vakantie is geweest, komt hij altijd met 101 ideeën thuis en ik ben dan de berenschieter. Ik temper zijn enthousiasme. Andersom haalt hij de rem eraf bij mij, hij trekt zich niets aan van wat de buitenwereld denkt. Marc is ook wel wat ambitieuzer en wil de grootste online aanbieder van verzekeringen worden, terwijl ik gelukkig ben als ik mijn werk goed kan doen. Al word ik ook enthousiast als we succes hebben, maar ik vind het mooi dat het goed gaat met het team.’ 

Toen mijn vader overleed, besefte ik nog meer dat je moet doen waar je gelukkig van wordt. Mijn zus is vorig jaar overleden. Je gaat wel minder ‘zwaar’ denken; wat is nou echt belangrijk in het leven?’ 

Allemaal familieNederland telt duizenden familiebedrijven, maar hoe is het eigenlijk om in zo’n bedrijf te werken met je vader, zus, dochter, moeder, broer of neef? Levert dat vaak spanning op, of begrijp je elkaar ook zonder woorden? Forum spreekt ondernemende familieleden, over hun drijfveren en relatie met elkaar. Lees onderaan deze pagina andere afleveringen uit de serie.

Op de hoogte blijven van onze beste artikelen? Schrijf je dan gratis in voor onze nieuwsbrief.