Ronald Reunis (Lumileds): ‘Geen tijd om in paniek te raken’

Terwijl zijn collega’s in Nederland het coronavirus nog afdoen als een griepje, hebben mannen in witte pakken zijn fabriek al gesloten. En dan moet Ronald Reunis (Lumileds China) alle zeilen bijzetten om de tent overeind te houden. Wat hij leerde van 50 dagen lockdown.

Het zou zo’n vaart niet lopen, denkt Ronald Reunis (Lumileds) nog bij de eerste berichten over een virus dat vlakbij, in Wuhan rond raast. Al snel realiseert hij zich dat de situatie wel eens heel onwerkelijk kan worden. Wuhan gaat op slot, en niet veel later volgt de hele provincie Hubei. De fabriek van Lumileds, waar Reunis general manager is, moet halsoverkop dicht. ‘Ik voelde me verantwoordelijk voor mijn mensen en de fabriek, maar er was geen tijd om in paniek te raken.’

Hubei op slot en dan?

Op dat moment kijken de de collega’s van Ronald Reunis vanuit alle hoeken van de wereld nog met verbazing naar wat er in China gebeurt. Ook in Nederland begrijpen ze er niets van. Wat doen jullie daar toch, het is maar een griepje, wordt er nog tegen Reunis gezegd, een echte Philipsman die nu twee jaar in de stad Songzi woont.

En terwijl de medewerkers van zijn fabriek zich opmaken voor Chinees Nieuwjaar, de belangrijkste feestdag van het jaar, sluiten mannen in witte pakken de Philipsstraat, waar de fabriek van Lumileds aan ligt, af met hekken.

mannen in witte pakken sluiten de straat waaraan de fabriek ligt af met hekken

De lampenfabriek is al 25 jaar een belangrijke werkgever in Songzi (provincie Hubei), een stad van 900.000 inwoners. En levert lampen aan de vele autobouwers die Hubei rijk is, en ver daarbuiten in Azië. In de chaos van die eerste dagen besluit Reunis om de instructies van de overheid niet tegen te spreken. De relaties zijn goed, en hij kan ze inzetten in het voordeel van de fabriek. In China zijn lokale autoriteiten in de socialistische traditie sterk betrokken bij de gemeenschap.

De meeste medewerkers zijn inmiddels naar huis om Nieuwjaar te vieren. Ze zitten bij hun familie of schoonfamilie, soms met een hoop mensen in een klein appartementje. Niemand mag het huis nog uit.

Overleg als management dagelijks

Eén lid van het managementteam heeft voortdurend contact met de autoriteiten. Dat was handig, vertelt Reunis. ‘Want er waren veel regels, en alles was elke dag weer anders.’ En als team maakt het management van de fabriek duidelijke afspraken. Elke dag om 5 uur, ook in het weekend, spreken ze door wat de status is. Alle 500 medewerkers melden begin februari wie zich waar bevindt, en of niet alleen zij, maar ook hun familieleden nog gezond zijn. In de weken erna worden die checks telkens weer herhaald. Tijd om zich te vervelen had Reunis niet, vertelt hij aan de telefoon. ‘De dagelijkse structuur is belangrijk om de focus te bewaren. Ik ben ook nooit bang geweest om ziek te worden. De familie in Europa was natuurlijk wel ongerust.’

Hou contact met je medewerkers

Communicatie met de medewerkers is essentieel bij zoveel onzekerheid, want de Chinezen zijn bang. In de app Wechat praten verschillende afdelingen en werkgroepen dagelijks met elkaar. Als werkgever heeft Lumileds tijdens de dagen dat de fabriek stilligt een verantwoordelijkheid. ‘Medewerkers kijken televisie, ze zien dat er al meer dan duizend doden zijn. Je moet er dan voor zorgen dat je op één lijn blijft met je mensen.’

Lumileds is een multinational, iets wat Reunis de autoriteiten probeert duidelijk te maken. Hij werkt mee aan alle regels die de overheid oplegt, maar moet ook zijn klanten buiten Hubei tevreden houden. Die werken immers nog wél. Nog steeds beschouwen sommige delen van de wereld de schade die het coronavirus aanricht, als een griepje.

terwijl er in china duizenden doden vallen, beschouwt de buitenwereld het nog als een griepje

In goed overleg lukt het om de voorraad die Lumileds voor Chinees Nieuwjaar heeft opgebouwd, tóch voorbij de provinciegrenzen, richting Shanghai te vervoeren. Een kenteken uit Hubei trekt te veel aandacht bij de controleposten, dus gebruikt het bedrijf vrachtwagens met nummerplaten van andere provincies. ‘Dat heeft onze maand februari gered, want we moesten het personeel natuurlijk gewoon doorbetalen.’ De regering in Beijing spreekt al snel over financiële steun voor bedrijven die door de crisis geraakt worden, maar op het hoogtepunt van de epidemie is daar nog geen duidelijkheid over.

De medewerkers die de vrachtwagens volladen krijgen applaus van hun collega’s, die de foto’s van de inlaadactie op hun telefoon toegestuurd krijgen. ‘Het is belangrijk om de mensen die wél werkten een gezicht te geven.’ Het saamhorigheidsgevoel waar zo’n actie voor zorgt, geeft mensen het gevoel dat er meer is dan het appartement waar ze vast zitten.

Stel een noodplan op

Als Reunis en zijn mensen 15 dagen thuis zitten, stellen ze een noodplan op voor de eerste dagen dat de fabriek weer open kan. Dat moet op 12 februari gebeuren, maar de opening wordt steeds weer uitgesteld. Uiteindelijk met maar liefst een maand, wat betekent dat het noodplan steeds completer wordt. Er moeten maskers komen, instructies, een coördinatieteam…

Begin maart gaat een eerste team van 45 man naar binnen om op te starten. De stad is nog steeds hermetisch afgesloten, en mensen moeten nog binnenblijven. Om de economie niet te lang te verlammen, laten lokale overheden beetje bij beetje toe dat bedrijven opstarten. Onder toeziend oog van lokale veiligheidscontroleurs beginnen ze te werken met de spullen die al klaarliggen van voor de vakantie. Naar huis mogen ze niet: hebben ze het virus in de fabriekshal opgelopen, dan is het belangrijk het niet verder te verspreiden. Ze slapen in het hotel tegenover de fabriek.

begin maart start de fabriek weer voorzichtig op, maar niemand mag naar huis

Neem veiligheidsmaatregelen

De machines beginnen op 12 maart weer te draaien. De procedures die overal in China gelden, vinden ook plaats aan de poort van de Lumileds fabriek. Met thermometers controleren veiligheidsmedewerkers de lichaamstemperatuur van iedereen die naar binnen gaat. Ze desinfecteren hun handen en binden een nieuw mondkapje voor.

Terwijl de avondploeg naar binnen gaat, vertrekt de ochtendploeg via een andere uitgang. Vierhonderd mensen gaan dagelijks naar binnen en naar buiten, maar de ene ploeg komt nooit in aanraking met de andere. ‘Als één man geïnfecteerd raakt, zijn we iedereen kwijt’, zegt Reunis. Inmiddels zit de fabriek weer op 80 procent van haar productiecapaciteit.

De general manager maakte ook een plan B voor het geval dat er toch een besmette medewerker binnen komt. Zo schrikt iedereen zich het leplazarus als iemand een temperatuur heeft boven de 37,3 graden. Meteen wordt de man naar een isolatieruimte geloodst. In die afgesloten kamer liggen de telefoonnummers van de nooddiensten van het ziekenhuis. De veiligheidscoördinator meet de temperatuur nog eens, en constateert dat de eerste thermometer niet werkte. Het was een goede oefening, zegt Reunis. ‘Als het ziekenhuis was gealarmeerd hadden ze de man mee moeten nemen, en dan hadden we al zijn contacten moeten vinden en controleren.’

‘als er één geïnfecteerd raakt, zijn we straks al onze mensen kwijt’

Als general manager bemoeit Reunis zich niet met medische zaken. ‘Ik houd me aan de regels, en bepaal niet of iets goed is of niet.’ Hij heeft grote waardering voor de manier waarop de autoriteiten het zekere voor het onzekere nemen. Er was een eenduidig plan, dat dreef op medici, het leger en vrijwilligers van de Communistische Partij. ‘Soms mochten we wel 14 dagen niet naar buiten. Vrijwilligers kwamen dan langs, klopten aan en lieten eten achter bij de deur. Het was geweldig goed georganiseerd. Als je dat vergelijkt met het hamsteren van wc-papier…’

Ook na de lockdown is gevaar niet geweken

Buiten de stad Wuhan, is de lockdown van de provincie Hubei grotendeels opgeheven. Na 50 dagen is inmiddels bijna iedereen weer terug op de fabriek. Een aantal medewerkers, onder wie een vrouw die in Wuhan was, zit nog in quarantaine. In Songzi zijn de supermarkt en de apotheek open en er zijn meer mensen op straat.

Het gevaar is nog niet geweken. Medewerkers zijn extreem voorzichtig. Ze nemen zelf hun bord en eetstokjes mee, uit angst dat de fabriek ze niet goed afwast. In de kantine eten ze hun lunch tussen stukken karton die hen afschermen van collega’s. Ook op de werkvloer houden ze afstand. ‘Smalltalk is er niet bij. Maar na 50 dagen thuis ben je wel weer gemotiveerd om autolampen te maken.’

Reunis is beducht voor een terugval. De problemen duiken nu elders in de keten op. De fabrieken in Duitsland en Nederland die componenten leveren draaien nog, maar hoe lang? Lumileds grootste klanten, autofabrieken in Japan bijvoorbeeld, willen weer aan de slag. Ze doen bestellingen, zelfs al hebben ze zelf nog problemen. Hoe de bevoorrading en transport de komende tijd gaat gebeuren, is nog onduidelijk. 

iedereen is extreem voorzichtig. medewerkers nemen zelf hun eigen bord en eetstokjes mee

De rol van Chinese discipline

Voorlopig houdt Reunis de noodmaatregelen er nog in. Vestigingen elders in de wereld waren sceptisch, collega’s dachten dat de Chinezen overdreven. Naïef, vindt de Lumileds manager. ‘Ze hebben nog carnaval gevierd terwijl wij al wisten dat er zoveel doden waren. Hier zijn mensen voorzichtig om naar buiten te gaan.’ Inmiddels merkt Reunis dat ze zijn verhaal willen horen. ‘De discipline van China kun je niet exporteren, maar je kunt wel zeggen hoe ze het hier hebben aanpakt. Ik denk dat wij het erg goed hebben gedaan.’

Op de hoogte blijven van onze beste artikelen? Schrijf je dan gratis in voor onze nieuwsbrief.  

50 dagen dicht: de lessen van Ronald Reunis:

•           Accepteer de situatie;
•           Breng structuur en regelmaat in je quarantainetijd;
•           Verlies niet te veel tijd met discussiëren of iets wel of niet werkt;
•           Blijf dagelijks communiceren met je medewerkers via een handig platform waar iedereen bij kan;
•           Luister naar hun gemoedstoestand, en vraag naar hun thuissituatie;
•           Geef complimenten en waardering voor geleverd werk;
•           Kijk niet te veel tv-nieuws, maar concentreer op de grote lijn;
•           Verdeel taken en volg ze dagelijks  op;
•           Blijf thuis ook in beweging;
•           Blijf positief en geniet van kleine stapjes vooruit;
•           Volg de regels van de overheid op en houdt nauw contact;
  •           Maak een noodplan voor de eerste dagen dat de fabriek weer kan opstarten. Daarin moet staan welke materialen nodig zijn, welke veiligheidsprocedures gevolgd moeten worden en wie daar verantwoordelijk voor is.