Door deze regels kan Koppie Right elk jaar minder klanten knippen

Regeldruk is een van de grootste ergernissen onder ondernemers, bleek vorig jaar uit een enquête van Forum. Want een regel is snel bedacht, en een rapportageplicht zo opgelegd, maar het zijn ondernemers en werknemers die de regels moeten opvolgen. Maak kennis met de mensen achter de afdeling paarse krokodil. Deel 2 uit een serie van 3: Ton Vooren, mede-eigenaar van kapperszaak Koppie Right.

Dat een overmaat aan regels ondernemers afleidt van waar het werkelijk om gaat vindt ook Ton Vooren. Hoewel kapperszaak Koppie Right, die hij samen met Daniëlle Wilshaus runt, al bijna dertig jaar floreert, ziet Ton hoe de bureaucratische regeldruk in Nederland zijn vakgebied steeds verder verstikt. ‘Ik ben een kapsalon begonnen omdat ik het leuk vind om mensen mooi te maken. Daar trekken we ook de tijd voor uit: 45 minuten per klant.’ Maar terwijl Ton het liefst de hele dag klanten knipt, merkt hij dat hij elk jaar meer tijd kwijt is aan ‘bijzaken’.

Van richtlijnen over het geluid van apparatuur tot de periodieke keuringen van elektrische installaties: voor een kleine kapperszaak als Koppie Right stapelen de regels zich op. ‘Elk jaar moet je weer certificaten vernieuwen, brandblussers laten keuren, je EHBO-koffer up-to-date houden. Alles moet geregistreerd en gecontroleerd worden’, vertelt Ton. ‘Daar gaat veel tijd en geld in zitten.’

Veiligheidsbrillen

Een van de meest tijdrovende verplichtingen is de Risico-Inventarisatie & Evaluatie (RIE). Dit document (‘Een heus boekwerk’, aldus Ton) vereist dat ondernemers een gedetailleerde analyse maken van alle mogelijke risico’s in hun zaak, variërend van gladde vloeren en snoeren die in de weg kunnen liggen tot ergonomie en luchtkwaliteit. ‘Alles, maar dan ook echt alles, moet worden vastgelegd. Hoe je knipt, hoe je verf mengt, of je voldoende ventilatie hebt, of de stoelen goed instelbaar zijn – het houdt niet op.’

‘Kijk naar de regels omtrent gevaarlijke stoffen’, zegt Ton, terwijl hij wijst op een muur vol tubes haarverf in een hoek van de kamer. ‘We hebben eigenlijk een specifieke, afsluitbare chemiehoek nodig, waar we verf mengen. Dat moet dan met veiligheidsbrillen en chemiehandschoenen. Alsof ook maar één kapper vijf keer per dag een bril en handschoenen erbij pakt om een beetje haarverf te mengen.’

De RIE is bovendien geen eenmalige verplichting. Regelmatig moeten aanpassingen worden doorgevoerd, wat Ton en Daniëlle dwingt om externe specialisten in te huren. ‘We kunnen het niet zelf doen, want de eisen veranderen steeds. Bovendien heb je er vaak specialistische kennis voor nodig, die wij niet altijd zelf hebben.’ Om die reden is Ton gestopt met het updaten van zijn RIE. Voldoet alles dan nog wel aan de regels? ‘Ja, alles voldoet bij mij aan de RIE. Alleen staat dat niet zwart op wit.’ Dat risico neem hij voor lief.

Minder regels, meer ruimte

Ton schat dat hij en Daniëlle allebei zo’n 15 procent van hun werktijd kwijt zijn aan administratieve verplichtingen. Tijd die ze liever besteden aan hun klanten. ‘Er zijn grote bedrijven die iemand in dienst hebben om dit soort zaken te regelen. Wij moeten het allemaal zelf doen. We moeten daarvoor óf klanten, óf vrije tijd opofferen. Of iemand inhuren, maar weet je wat dat kost? We zijn er hoe dan ook duizenden euro’s per jaar aan kwijt. En dat in een sector waar marges al dun zijn.’

Wat is de oplossing? ‘Minder regeldruk, meer ruimte voor ondernemers’, zegt Ton. ‘In plaats van steeds complexere regels, zou de overheid moeten kijken hoe ze het voor kleine ondernemers eenvoudiger kunnen maken. Wij willen gewoon knippen.’