En toen was oud-voetballer Leonne Stentler ineens ondernemer

Ze voetbalde op eredivisieniveau bij Ajax. Tot een blessure voortijdig een einde maakte aan haar droom. Nu werkt Leonne Stentler aan haar vrouwenvoetbalkledinglijn. ‘Mijn droom? Dat Liona Soccer een wereldmerk wordt.’

‘Het gebeurde tijdens een training. Ik sprong omhoog; bij de landing hoorde ik iets knappen. Ik wist meteen dat het foute boel was. Achillespees  afgescheurd. Ik moest onder het mes. Een teamgenoot had me ooit verteld over iemand die na zo’n blessure ruim een jaar had gedaan over haar revalidatie. Mijn eerste gedachte was dan ook: shit, ik ben een jaar uit de running.’

Keihard gerevalideerd

‘Ik heb er alles aan gedaan om op mijn oude niveau terug te komen. Keihard gerevalideerd. Want ik wilde zó graag weer spelen. En als het even kon mee naar het WK van 2015 in Canada. Maar de operatiewond wilde maar niet dicht. Er waren uiteindelijk nog twee operaties nodig om de boel in orde te krijgen. Door dit alles raakte ik wél vijf maanden achterop. Toen ik eindelijk weer fit was, wilde ik mezelf graag weer bewijzen. Maar het kwam er niet meer van. Bij de trainingen werd ik overal neergezet, behalve op mijn eigen positie. En ik kreeg maar twee keer een invalbeurt. Ik wist genoeg: er was geen plek meer voor me.’

Verdrietig en machteloos

‘Ik was verdrietig, boos. Voelde me machteloos, buitengesloten. Die zomer was het WK voetbal voor vrouwen in Canada. En ik was daar niet bij. Ik vond dat ik er thuis wel naar moest kijken. Maar leuk vond ik dat niet. Het contact met de meiden die er wél speelden vond ik ook heel moeilijk. Ik was trots op ze, maar tegelijkertijd dacht ik: shit, hier had ik bij willen zijn. Het was het doel van mijn revalidatie geweest, de stimulans om het al die tijd vol te houden. En ja, wat nu? Door bij een andere club? Gaan werken? En dan iets in de wetenschap?’

Vrouwenvoetbalwereldje

‘Tijdens onderzoek dat ik had gedaan voor mijn studie (communicatiewetenschappen, red.) was ik er achter gekomen dat er heel wat kansen lagen in het vrouwenvoetbalwereldje. Via mijn vroegere trainer bij ADO kwam ik in contact met Jacco Knotnerus. Het klikte meteen: we wilden graag samen iets ondernemen. In eerste instantie dachten we aan de opzet van een internetportal over vrouwenvoetbal. Maar hoe langer we daarmee bezig waren, hoe meer we twijfelden over de levensvatbaarheid van dat idee. We kwamen eigenlijk verrassend snel op een alternatief: een voetbalkledingmerk voor vrouwen. Dat was er nog niet. De meiden liepen er in hun mannenoutfit bij als jongens. Het zag er niet uit en het voelde niet goed.’