Karin van Baardwijk (Robeco): ‘Ik durf mijn kwetsbaarheid te tonen’ 

Topvrouw van het Jaar Karin van Baardwijk van Robeco is trots op haar titel. Ze wil ook andere vrouwen naar de top helpen. Hoe? ‘Blijf bij jezelf, dan ben je het krachtigst. Dat wil ik uitdragen.’

Nee, ze heeft vanmorgen niet gezwommen in de Vecht tegenover haar huis in Maarssen. ‘Geen tijd, want op donderdag is het altijd druk op de weg, zeker met regen.’ Van Maarssen naar Rotterdam, waar het hoofdkantoor van Robeco (Rotterdamsch Beleggings Consortium) zetelt, is het dan algauw een uur en drie kwartier rijden. ‘Maar vanavond kan het nog.’ Karin van Baardwijk (48) is vorig jaar begonnen met ochtendzwemmen met een groep vrouwen uit de buurt. ‘Vroeg in de ochtend zwemmen heeft een fantastisch effect op je energieniveau.’

‘Onder druk komt je echte ik naar boven’ 

U won vorig jaar de finaleronde van Topvrouw van het Jaar. Wat betekent die titel voor u? 
‘Ik zie het winnen van de titel als meer dan erkenning voor mij als persoon en het werk dat ik doe. Het gaat om alle vrouwen in Nederland, binnen en buiten Robeco. Ik wil de krachten bundelen om ervoor te zorgen dat steeds meer vrouwen de weg naar de top vinden. Daarbij wil ik de nadruk leggen op authentiek leiderschap, de kracht van het jezelf zijn. Je moet geen rol aannemen. Veel vrouwen die naar de top willen hebben de neiging om zich te gedragen zoals ze denken dat de omgeving van ze verwacht. Dan hoor je er meer bij, maar volgens mij loop je dan weg van jezelf. Als je vervolgens onder druk komt te staan, zul je zien dat je echte ik naar boven komt. Dus kan je maar beter dicht bij die echte ik blijven, want dan ben je op je krachtigst. Dat wil ik uitdragen.’

U vierde de titel juichend, als een overwinning.  
‘Ja, daar ga je al. Ik ben van nature best ingetogen, maar de fotograaf wilde wat meer enthousiasme zien. Ik vind het niet erg hoor, want ik ben ook trots op die titel. Ik weet wat ik kan en wat ik niet kan, en ben daar transparant in. Het is niet altijd makkelijk om je kwetsbaarheid te tonen. Als je daar dan staat in zo’n groot theater met al die andere inspirerende vrouwen, dan komt dat wel even binnen.’

In de zaal zaten haar ouders en haar twee zonen. ‘Ja, ik wilde mijn inner circle erbij. Voor mijn ouders was het een mooie ervaring. Ik wilde ze zo ook bedanken voor de liefde en warmte die ze me hadden gegeven. Ze hebben me altijd gestimuleerd om kansen te grijpen als ze voorbijkwamen. Om het risico te nemen als je niet weet waar die stap je brengt. En mijn zonen zijn pubers van 12 en 15. Ik kon ze een ander stukje van mij laten zien dan de moeder die zegt dat ze hun kamer moeten opruimen. Het is best ingewikkeld om uit te leggen waarom je ’s ochtends om kwart over zes enthousiast uit bed springt om naar je werk te gaan. Het is ook wel goed voor twee jongens om te zien dat dit normaal is voor een vrouw, en dat het bij mij past.’

Ze groeide zelf op als ‘import-Brabander’ in Mierlo. Vlak voor haar geboorte verhuisden haar ouders vanuit het westen naar Brabant omdat haar vader een functie bij DAF Trucks in Eindhoven kreeg. Het Brabantse hoor je niet aan haar af, al mag ze thuis wel eens voor de lol een dagje Brabants praten. Ze herinnert zich Brabant als ‘gezellig en gemoedelijk’.

Aan die gemoedelijkheid kwam op jonge leeftijd een einde toen haar moeder een auto-ongeluk kreeg. ‘Ze was naar repetitie met het koor waarin ze zong, en er stonden ineens twee politieagenten voor de deur. Dat is het angstbeeld van iedereen. Ik herinner me dat moment nog goed. Ook dat het zo’n moment is waarop je leven een heel andere wending kan krijgen. Ik ben heel dankbaar dat ik mijn moeder nog heb. Ze is niet verhard, en altijd op zoek naar dingen die ze nog wél kan. Zoals werken voor de Wereldwinkel en Vluchtelingenwerk. Daarmee is ze een inspiratiebron voor anderen. Daar heb ik veel respect en bewondering voor.’

Destijds schoot Van Baardwijk meteen in een beschermingsmodus en werd ze een soort tweede moeder voor haar zusje. Door luchtig te zijn en dingen uit het gezichtsveld van haar zusje te houden, zoals het verdriet van haar ouders. ‘Ik deed dat van nature. Laat ik ervoor zorgen dat alles zo normaal mogelijk doorgaat: naar school, boterhammen smeren. Nee, daar heb ik het niet uitgebreid met mijn vader over gehad. Hij moest doorwerken, terwijl ik ook de angst bij hem zag: komt dit ooit nog goed?’

‘Ik voel vaak aan hoe de vork in de steel zit bij anderen’ 

Wat hebt u aan die tijd overgehouden?
‘Je wordt sneller volwassen. Dat gebeurt met iedereen die op jonge leeftijd wordt geconfronteerd met verdriet en angst. En wat altijd al in mij zat is daardoor groter geworden: het observeren van anderen om te zien wat ze nodig hebben. Ik voel vaak hoe de vork in de steel zit. Bijvoorbeeld als ik een kamer binnenkom waar frustratie of onenigheid hangt. Dan maak ik het bespreekbaar. Ik vind dat iets moois, omdat je mensen zo kunt helpen om verder te komen. Het is onderdeel van mijn kracht als leider: dingen aanvoelen, niet alleen op ratio drijven.’

Ook op gevoel koos ze als enige van haar klas voor een middelbare school in Eindhoven, 12 kilometer fietsen vanaf Mierlo. ‘Heel onhandig’, erkent Van Baardwijk, maar de minder massale school sprak haar aan. ‘Ik ben graag onder de mensen, maar geen groepsdier’, zegt ze daarover. Na de middelbare school wilde ze gaan studeren, maar dat vonden haar ouders nog wat te vroeg. Ze had al veel meegemaakt, en was ze nu klaar voor de grote stad? Haar moeder kwam met een knipsel over de ‘nonnen van Maarssen’, waar meisjes een jaar lang werden onderwezen. Het werd ‘één van de mooiste jaren’ van haar leven. Met priorin Zuster Margareth wandelend langs de Vecht, praten over wat ze belangrijk vonden, hoe ze later wilden zijn.  ‘Een belangrijke les was: hoe het leven loopt is niet altijd jouw keuze, wel hoe je daar vervolgens mee omgaat.’

In overste Margareth zag zij iemand die andere mensen ‘aanraakt met haar passie en overtuiging’. Het inspireren en verbinden van collega’s, en zorgen dat ze het beste tot hun recht komen, dat is ook wat bij haar drijft als ceo van Robeco. En eerder als hoofd technologie, terwijl ze zelf geen technologische achtergrond heeft. ‘Dan werk je met mensen die veel slimmer zijn dan jij op dat gebied. Maar het was nodig om met die aanpak de organisatie efficiënter te maken.’

Waarom koos u voor Robeco? 
‘Toen ik hier kwam zag ik de passie waarmee mensen hun werk doen. Kwaliteit leveren en daar een extra stapje voor zetten was de norm. Het zijn innovatieve denkers, mensen met een andere blik. Dat past goed bij mij. En ondanks de kleinere omvang kan Robeco zich meten met de grote, wereldwijde vermogensbeheerder. Het voordeel is dat je elkaars gezichten kent, ook die van medewerkers op onze kantoren in Hongkong en Australië.’

Hoe staat het met diversiteit? 
‘Dat verschilt. Hier in Rotterdam werken veel meer mannen dan vrouwen, maar in Hongkong is dat andersom. En we hebben nog werk te doen in de top. In de raad van bestuur van zes ben ik de enige vrouw. In de raad van commissarissen van vijf zit ook één vrouw. Om te zorgen dat er meer vrouwen doorstromen naar de top ga ik in gesprek met vrouwelijke medewerkers over de twijfelmomenten in hun carrière, om te voorkomen dat ze afhaken.’

Zo’n afhaakmoment is bijvoorbeeld het krijgen van kinderen. Dan deelt Van Baardwijk ook haar eigen verhaal. ‘De werk-privé balans is altijd wel een beetje scheef. Het gaat erom wanneer je je goed voelt, ook al is die balans niet perfect.’ Zelf heeft ze met haar man per levensfase gekeken wat het beste paste. Dat ging achtereenvolgens van grootouders, au pairs en gastouders tot haar man thuis. ‘En nu de jongens zelfstandiger worden, gaat hij weer op zoek naar een nieuwe uitdaging.’ Zelf heeft ze na haar eerste kind geprobeerd om vier dagen te werken, ‘want dat hoort, dacht ik. Mijn moeder zag mij op mijn vrije dag in de weer met baby, laptop en telefoon, en zei toen: ‘Ga lekker werken, joh’. Dat is blijkbaar de beste versie van mezelf.’ En haar zoons? ‘Die vinden me stoer en zijn trots op me. Ik was er als ze me nodig hadden.’

Wie is Karin van Baardwijk?Haar ouders kwamen uit het westen, maar Karin van Baardwijk (48) groeide zelf op in Brabant. Voordat ze ging studeren in Utrecht bracht ze ‘op verzoek’ van haar ouders een jaar door bij de nonnen in Maarssen, tevens opleidingsinstituut voor meisjes. Na de studies ondernemingsrecht en economie begon ze in 2002 bij Sara Lee en KPMG, en viel ze bij Robeco op haar plek. Via diverse managementfuncties klom ze op tot ceo, een functie die ze sinds 2022 vervult. Vorig jaar werd Van Baardwijk uitgeroepen tot Topvrouw van het Jaar. Ze woont met haar man en twee zonen in Maarssen, waar ze regelmatig in de Vecht zwemt.