Ondernemer Nasima el Bachiri laat zich door niemand klein houden

24-10-2022

Geloof in jezelf en laat je door he-le-maal niemand vertellen dat je iets niet kan. Die boodschap had ondernemer Nasima El Bachiri – directeur van vijf bedrijven – graag als jong meisje meegekregen.

‘Het klinkt misschien raar, maar ik spreek regelmatig tegen mijn toekomstige ik’, vertelt de 43-jarige Nasima el Bachiri-Ouamar in het kantoor van B-Flex Cleaning in Almere. ‘Ik kijk naar de klok en zeg dan: nu op dit moment ben ik het allergelukkigst. Ik ben gezond, ik hou zielsveel van mijn man, mijn kinderen, mijn familie.’
Dat besef, die dankbaarheid voor alles wat er op haar pad is gekomen, is belangrijk voor El Bachiri. Natuurlijk heeft ze de afgelopen jaren keihard gewerkt voor haar succes. Haar vijf bedrijven zijn niet uit de lucht komen vallen.

Wie is Nasima el Bachiri?Nasima el Bachiri (Naarden, 1978) deed na de mavo de mbo-opleiding voor directiesecretaresse en ging na haar studie aan het werk. In 2000 begon ze met B Flex Cleaning, inmiddels runt ze nog vier bedrijven: B Flex Jobs, La Novia Boutique, Flevo Timmerfabriek en Boutique Desk. Ze is commissaris bij Horizon Flevoland, lid van de raad van bestuur van Schoonmakend Nederland en Raadslid Rabobank.

Respect

Ze groeide op in Bussum, als dochter van een gastarbeider uit Marokko. Haar vader werd in de fabriek niet goed behandeld, kreeg nauwelijks waardering. Hij ging eronder gebukt, voelde El Bachiri al op jonge leeftijd. Ze tolkte en hielp haar ouders vaak.
De start in de wijk was warmer. Dankzij een aantal lieve buurvrouwen. ‘Tante Corrie, tante Truus, oma Bossebroek’, somt ze op. ‘Oma Bossebroek was eenzaam en blij met die schattige Marokkaanse kindertjes die naast haar kwamen wonen. Die hartelijke ontvangst betekende veel.’
Er zijn tante Corries in Nederland, maar lang niet iedereen is zo tolerant. Ook discriminatie en racisme komen voor, realiseerde ze zich al snel. ‘Door mensen én instanties. Ik was toch anders. Succesvolle mensen waren blank, anders dan ik. Van alle kanten werd ik bewust en onbewust klein gehouden.’

‘Overdag zat ik op kantoor en in de avonduren maakte ik schoon’

Schoon

Het ondernemerschap kwam pas later op haar pad. El Bachiri was begin twintig – mbo-diploma op zak – en werkzaam als directiesecretaresse. Ze stoorde zich al lange tijd aan het slechte werk dat het schoonmaakbedrijf afleverde, de kantoren waren gewoon niet schoon. Verschillende gesprekken mochten niet baten. ‘Kan ik het niet zelf gaan doen?’, stelde ze haar baas voor.
‘Ik wilde al langer voor mezelf beginnen, de schoonmaak was makkelijk. Ik had geen grote investeringen nodig. Een mop, doekjes, de stofzuiger nam ik mee van thuis en zo ben ik begonnen. Overdag zat ik op kantoor en in de avonduren maakte ik schoon. Mijn man hielp ook mee.’ Lachend: ‘Met mijn Toyota Starlet ging ik naar al die kantoren toe.’
‘Ik merkte destijds dat ik dezelfde mindset, dezelfde drive als mijn baas had. Het verschil: hij was een Nederlandse man mét lef. Ik was een jonge Marokkaanse vrouw.’ Zonder alle zeven vinkjes om met Joris Luyendijk te spreken.

Met dochter Lina en zoon Aydin in de wijkspeeltuin in Almere

Foto: Jeroen Poortvliet

Tropenjaren

Het duurde nog een hele tijd voordat ze haar baan als secretaresse durfde op te zeggen. ‘Het waren tropenjaren, ik was altijd aan het werk, iemand aannemen durfde ik nog niet. Mijn zoontje – de oudste – was toen nog klein en sliep slecht.’
Het was haar lijf dat op de rem ging staan. ‘Ik was met mijn zoon bij de huisarts en bij het weggaan vroeg ik haar: ik zie af en toe van die lichtflitsen in mijn ooghoek.’ De huisarts zag al dat het mis was en voerde snel overleg met de oogarts. ‘Ik moest er onmiddellijk heen. Mijn netvlies aan beide ogen bleek los te laten.’ Na een zware operatie en twee weken rust herstelde ze. ‘Daarna besloot ik zaken anders aan te pakken, ik heb mijn baan opgezegd en heb me volledig gericht op het schoonmaakbedrijf. Dat was een heel belangrijke les, ik luister sindsdien beter naar mijn lichaam en neem op z’n tijd gas terug.’
Maar de ondernemersgeest ging niet meer terug de fles in. Integendeel. Het bleef niet bij het schoonmaakbedrijf. Ze heeft inmiddels meer dan honderd man in dienst en werkt met veel zzp’ers samen. Later volgde de bruidsmodezaak La Novia Boutique, uitzendbureau B-flex Jobs, Boutique Desk, dat flexplekken verhuurt aan vrouwelijke zzp’ers en de laatste aanwinst: Flevo Timmerfabriek die ze from scratch opbouwde.
‘Er werken daar nu vijftien mensen, we hebben mooie klanten. Daar ben ik echt trots op.’ Zowel in het schoonmaakbedrijf als in de timmerfabriek geeft El Bachiri mensen kansen die dat elders niet zouden krijgen. Ze kijkt graag voorbij leeftijd of rugzak.
Ze vertelt over de dove timmerman die ze heeft aangenomen, over een vluchteling uit voormalig Joegoslavië, getraumatiseerd door de oorlog. Lachend: ‘De twee timmermannen die ik uit het faillissement heb overgenomen moesten enorm wennen aan de nieuwe wind. Aan mij, aan de mensen die ik binnenhaalde, maar nu zijn ze om en begrijpen we elkaar.’

Schoolplein

In de tussentijd werden ook haar vier andere kinderen – twee dochters en twee zonen – geboren. ‘Maar ’s ochtends en ’s middags stond ik wel op het schoolplein. Dát was een afspraak met mezelf. Ze moesten vooral niet onder mijn ambities lijden. Dat had natuurlijk ook consequenties. Vaak zat ik dan wel ’s nachts of in het weekend te werken.’
Ze ziet die passie ook bij haar kinderen terug. Zoals haar zoon die helemaal gek is van vliegtuigen. Zijn droom: piloot worden. ‘Ik vergeet nooit het gesprek dat we in groep 7 met zijn leerkracht hadden. Hij kreeg vmbo-tl-advies. ‘Mijn zoontje vroeg heel bezorgd of hij dan nog wel piloot kon worden. Het antwoord van die leerkracht: ‘We moeten realistisch zijn, daarvoor moet je heel veel leren en boeken lezen. Je kunt beter op zoek naar iets anders.’
Ze kan zich er nóg over opwinden. ‘Hij was tien jaar oud! Ik heb ‘m toen gezegd: ‘Als jij piloot wil worden, dan gaan we daarvoor’. Dit is precies wat er mis is met het schoolsysteem in Nederland. Op zo’n leeftijd voorselecteren en een stempel voor de rest van zijn leven geven.’
Haar zoon is nu zeventien en zit inmiddels op het mbo, heeft contact met piloten over de hele wereld én gaat volgend jaar naar een vliegschool. Ze bedoelt maar, wie hard werkt...

‘Wij vrouwen zijn zo sterk. Veel sterker vaak dan we denken’

Bent u trots op wat u heeft bereikt?

‘Mm, ik sta er niet te veel bij stil. Soms met mijn man even. We zijn al zo lang samen en we zijn van zo ver gekomen.’
Zeker als ze terugblikt op de tijd dat de kinderen nog klein waren, vraagt ze zich wel eens af: ‘Hoe hield ik al die ballen in de lucht? Maar wij vrouwen zijn zo sterk. Veel sterker vaak dan we denken.’
Ze noemt haar moeder als voorbeeld. ‘Zij is echt de sterkste vrouw die ik ken. Ze heeft zoveel meegemaakt. Het is haar geloof dat haar elke keer weer overeind heeft geholpen.’ In 1992 kreeg het gezin een enorme klap te verwerken. Broer Hamito van vijftien – een jaar ouder dan Nasima – werd doodgeschoten in een speeltuin in Hilversum. Hij was op de verkeerde plaats, op de verkeerde tijd. ‘Zijn dood heeft ons allemaal gevormd.’ Ze is even stil. ‘Niemand belooft je morgen.’

Inspireren

Sinds de verkiezing tot Zakenvrouw van het Jaar in Flevoland treedt El Bachiri meer op de voorgrond. Ze wil graag mensen met haar verhaal inspireren. In de meeste bestuurskamers zijn witte oudere mannen oververtegenwoordigd. ‘Ik geef graag een ander voorbeeld.’
En ze investeert graag in startups, begeleidt graag ondernemers, jongeren. ‘Mijn advies: geloof in jezelf en probeer de beste versie van jezelf te zijn. Focus niet te veel op allerlei negatieve zaken. Wat je aandacht geeft groeit, zeggen ze toch? En geloof me, dat klopt echt.’

Op de hoogte blijven van onze beste artikelen? Schrijf je dan gratis in voor onze nieuwsbrief.

Lees meer over

portret