Jeanine Holscher (Blokker): 'Ik heb onconventionele keuzes gemaakt'

Sloeg iedereen rechtsaf, ging zij naar links. Of het nou om haar carrièrepad ging of haar privéleven. En nu is Jeanine Holscher de eerste vrouwelijke ceo van Blokker. ‘Ik doe het allemaal net een beetje anders.’

Pfff, ja, soms wordt ze er wel een beetje moe van. Al die vragen, over hoe ze het nou vindt om de eerste vrouwelijke baas van Blokker te zijn. Ineens is Jeanine Holscher (1965) een rolmodel, een beetje tegen wil en dank. ‘Het is dat andere mensen er zo de nadruk op leggen. Maar zelf vind ik het eigenlijk niet zo bijzonder. Hoezo is dit een issue dan? Aan de andere kant realiseer ik me dat dit er bij hoort bij mijn rol als ceo. Dat ik nu een soort boegbeeld mag zijn, vind ik alleen maar eervol. Maar een vrouw aan het hoofd van Blokker? Niet meer dan logisch, als je bedenkt dat het mederendeel van onze klanten én medewerkers vrouw is.’

Wie is Jeanine Holscher?Blokker-ceo Jeanine Holscher werd in 1965 geboren in Haarlem. Na het Stedelijk Gymnasium, studeerde ze business administration aan Nyenrode Business Universiteit. Holscher startte haar loopbaan in 1989 als consultant bij Boston Consulting Group in Milaan. Daarna had ze verschillende functie bij de HEMA. Vanaf 1998 pakte ze allerlei interim management- en adviesklussen op bij onder meer Amsterdam RAI en het Rijksmuseum, tot ze in 2018 ceo werd van Big Bazar. Vorig jaar werd ze ceo van Blokker, onderdeel van de Mirage Retail Group. In de raad van bestuur van die groep zit ze al sinds 2019.

Waarom heeft het dan zo lang geduurd voordat er een vrouw de baas werd bij Blokker?

‘Heel lang heeft meneer Blokker aan het roer van het familiebedrijf gestaan. Daarna waren het telkens mannen die het stokje overnamen, zoals dat vaker gaat bij opvolgingskwesties. Wat ik me nooit heb gerealiseerd, en dat is misschien een beetje naïef, is dat vrouwen bij Blokker het ook héél leuk vinden dat er een vrouwelijke ceo is.’

‘Voor mij is het vanzelfsprekend dat vrouwen dit soort posities innemen. Maar ik vind het wel belangrijk om vrouwen dat vertrouwen te geven Zo zijn er in ons managementteam nèt twee vrouwen aangesteld. Niet alleen om meer diversiteit in het team te brengen. Het gaat ook om de waarde van feminien leiderschap. Daarbij draait het om samenwerken, verbinden, kijken naar de context. Die competenties zijn belangrijk voor een bedrijf om succesvol te zijn.’

U bent als ceo gestart middenin de coronapandemie en net voor de lockdown. Klinkt pittig.

‘Ja, dat was het. Maar ook razend interessant. Je komt in een situatie terecht die je nooit eerder hebt meegemaakt. Ik had zelf het coronavirus opgelopen toen ik in oktober 2020 begon. Ik stelde me voor aan het managementteam op sloffen via het scherm, heel apart. Ik kon niet naar de filialen om met iedereen kennis te maken. Dat ben ik nu aan het inhalen. Elke week ga ik op ronde, zoals ik dat noem.’  

Blokker leed jarenlang enorme verliezen, twijfelde u om ‘ja’ te zeggen tegen de job?

‘Ik vind het heel eervol om dit iconische merk een stapje verder te brengen. Ik heb er veel geloof en vertrouwen in. Ik houd van dit soort klussen. Ik wil liever veranderen en energie brengen dan op de winkel passen.’

Hoe gaat u het tij keren?

‘Blokker heeft grotendeels al een transformatie doorgemaakt. We pasten onze kosten op alle fronten aan. We zijn enorm aan het versnellen online. Verder leggen we meer het accent op het eigen merk Blokker. Op allerlei manieren proberen we relevanter voor onze klanten te zijn. We gaan weg uit de steden en zitten meer in de wijken. Afgelopen mei lieten we veel verbeteringen in de cijfers zien. Wij disclosen nooit de resultaten van de individuele werkmaatschappijen (Blokker is onderdeel van de Mirage Retail Group, net als onder meer Big Bazar, BCC en Intertoys; red.). Maar neem van mij aan dat de verliezen ruimschoots zijn weggepoetst. Als we dit jaar geen lockdown hadden gehad, dan hadden we dit jaar winst gemaakt. Dat doen we nu volgend jaar.’

Tijdens corona werd Blokker Express opgezet: ‘Kippenvel’

Holscher is bubbly, energiek. The girl next door aan wie je alles kan vertellen. Geïnteresseerd is ze, stelt vaak wedervragen: ‘Hoe zit dat dan met u?’ Ze praat snel, met een vleugje ongeduld. De ceo loopt over van enthousiasme als ze vertelt over haar werk. ‘Toen vorig jaar vlak voor kerst de winkels dichtgingen, ging iedereen in Nederland online bestellen. PostNL kon het aantal pakketjes niet aan. Om ervoor te zorgen dat onze klanten hun bestellingen op tijd zouden krijgen, zetten we koeriersdienst Blokker Express op. We zijn zelf de pakjes gaan afleveren. Ja, ik ook, met de auto. Iedereen zet zijn schouders eronder, waarom ik dan niet? Een dag nam ik mijn zoon mee om te helpen, een andere dag mijn dochter. Ik heb onderweg een filmpje gemaakt en dat in de interne Blokker-app gezet. Om iedereen een hart onder de riem te steken. De enorme veerkracht waarmee onze mensen Blokker Express optuigden – er is een speciale app gemaakt, ons IT-systeem is aangepast – die drive om ervoor te gaan: kippenvel. We zijn in die zin zowel een 125 jaar oud bedrijf als een soort startup. Dat past bij mij. Ik houd van technologische innovaties, van gadgets. Gewoon, omdat die efficiënt zijn en slim. Op Nyenrode leerde ik al jong programmeren. Een beetje een nerd ben ik wel.’

‘Ik wil eigenlijk alles en het liefst tegelijk’

Holscher groeit op in Haarlem. Vader Holscher werkt als chemisch fysicus bij Shell. Moeder werkt als jurist voor de rechtbank in Haarlem. ‘Een heel normaal, veilig gezin, waarin mijn broer en ik allebei gestimuleerd werden ons talent te benutten. Er is ook nooit onderscheid gemaakt tussen ons. Misschien dat ik daarom de wereld niet opdeel in man en vrouw.’

Op het categorale gymnasium is ze een brave leerling. ‘Ik kwam thuis, dronk een kopje thee en ging naar boven om huiswerk te maken. Nou, mijn eigen kinderen doen dat niet hoor.’ Buiten schooltijd is ze actief voor de JOVD. ‘Posters ophangen op school, discussiëren over het liberale gedachtengoed.’

Jeanine Holscher trekt haar eigen plan

Na de middelbare school gaat de jonge Holscher naar Nyenrode. In een familie waar wetenschap centraal staat, slaat ze zo een ander pad in. ‘Mijn ouders zaten alletwee op een klassieke universiteit. Van alle neven en nichten koos ik als enige voor een business opleiding.’

Holscher trekt al vroeg over de grens. Als ze 12 is, krijgt haar vader een baan in Houston en vertrekt het gezin voor een jaar naar Amerika. Op haar 21ste verhuist Holscher zelf naar Milaan om voor werkgever Boston Consulting te werken. ‘Dan ben je echt onderdeel van een land, niet dat je alleen aan de buitenkant aan het koekeloeren bent.’ Reizen naar Zuid-Korea, Vietnam, China, Laos en Hong Kong volgen als ze bij HEMA als inkoopmanager werkt. ‘Ik gun het iedereen om zoveel mogelijk andere culturen mee te maken, om je blik te verruimen. Door die ervaring pas ik me makkelijk aan nieuwe omstandigheden aan, sta open voor verschillende invalshoeken. Ik heb in mijn leven veel prikkels nodig. Ik houd van afwisseling en spanning. Ik wil eigenlijk alles en het liefst tegelijk, anders ga ik me vervelen. Daarom deed ik 21 jaar lang interimklussen. Die hebben een kop en een staart en dan kan ik, hup,  weer door naar een andere. Bij de Mirage Retail Groep werk ik nu drie jaar. Hier doe ik elke keer andere projecten, dat maakt het boeiend.’ 

Uw moeder heeft een Joodse achtergrond. Heeft dat nog een rol gespeeld in uw opvoeding?

‘Nee. Helemaal niet. Mijn moeder was een onderduikkind, in die zin is de oorlog altijd dichtbij in onze familie. Ik denk dat ik een boek als ’t Hooge Nest van Roxanne van Iperen (over het huis dat tijdens de Tweede Wereldoorlog een onderduikadres was voor Joden; red.) anders lees dan mensen zonder Joodse ouder. Natuurlijk vertelde mijn moeder ons,  de kinderen, over die tijd. Ze heeft altijd een heel goede band gehad met haar onderduikouders. Zij waren voor mij een soort opa en oma. Die periode is onderdeel van haar leven, van wie zij is. Onderdeel van wie ik ben. Niet in de vorm van een trauma, of groot verdriet. Het ís er gewoon.’

Hoe het Holscher wel heeft beïnvloed, is de gedachte dat je niet méér bent dan een ander. ‘Iedereen is gelijkwaardig. En ik ben altijd geïnteresseerd in de context van iemand. Uit welke familie kom je, wat is jouw achtergrond? Wat vind je leuk om in je privétijd te doen? Dat is onderdeel van wie je bent en dat neem je mee naar de werkvloer. Tenminste, zo werkt dat voor mij. Ik heb niet een stukje dat ik alleen laat zien op mijn werk. Binnen Blokker ben ik als thuis. Open, transparant. Dat past bij de cultuur van Blokker. We hebben geen sjiek kantoor, we zitten niet in de hipste wijk van Amsterdam. Gewoon: no nonsens.’

Open en transparant

In het hoofdkantoor kan iedereen bij elkaar naar binnen kijken. Alle kamers zijn opgetrokken uit glas. Er rent zelfs een hondje op de gang. ‘Daar heb je die context weer. Ik merk zelf dat thuis werken best ingewikkeld kan zijn met kinderen. Je bent er wel, maar je bent niet beschíkbaar. Daarom zeg ik tegen medewerkers: doe een zelftest en kom lekker naar kantoor als dat beter uitkomt. Ga geen stress naar je gezin brengen. En als je op een dag niemand hebt om je hondje uit te laten, ja, dan kan hij even een dag mee naar kantoor.’

Holscher weet er alles van, hoe het is om thuis te werken met twee (puber)kinderen. Zet een lage stem op: ‘Maaaam, ik heb honger. Maaam, waarom mag jij wel de hele dag op een scherm?’

‘Een hardwerkende moeder’, zo omschrijft ze zichzelf. Ze heeft altijd gewerkt, ook toen de kinderen kleiner waren. ‘Een van de geheimen om alle ballen in de lucht te houden is dicht bij je werk wonen. ‘s Ochtends kleedde ik de kinderen aan, reed in de bakfiets naar de crèche en dóór. We deden het altijd samen, mijn man en ik. Hij heeft een eigen communicatiebureau, en mijn interimwerk gaf me ook de ruimte om flexibel te zijn.’

‘Dat eeuwige schuldgevoel is een mindfuck’

Nu nog brengt ze soms haar kinderen – ‘het halve dorp gaat dan mee in de auto’ – naar school voordat ze naar haar werk gaat. ‘Sommigen vinden dat het hoort, dat je als moeder bij je kinderen blijft. Er zijn vast ook mensen die dat uit schuldgevoel doen. Tuurlijk heb ik daar als werkende moeder ook wel eens last van gehad. Maar schuldgevoel is een hele slechte raadgever. Als je op je werk zit, denk je: oh, ik ben niet bij mijn kinderen. En als je bij je kinderen bent, denk je: shoot, ik had eigenlijk die stukken voor werk moeten lezen. Het is een soort mindfuck, dat eeuwige schuldgevoel. Kappen! Dat roep ik vaak tegen mezelf. Het leidt tot niks en mannen hebben er minder last van. Het belangrijkste is dat je een autonome keus daarin maakt en bij jezelf bedenkt: dit wil ík. Niet omdat anderen zeggen wat je moet doen. Ik haal in elk geval zelf veel plezier en voldoening uit mijn werk.’

Naast twee pubers heeft Holscher drie bonuskinderen (‘stiefkinderen vind ik zo’n vreselijk woord’). ‘Dat is ook een beetje anders dan anderen. Toen ik 32 was, kregen al mijn vriendinnen kinderen en ik niet. Toen ik mijn man leerde kennen, was ik 35 en had hij al drie jonge tieners. Ineens liepen er pubers rond in huis, terwijl mijn vriendinnen met kleuters in de weer waren. Tegen de tijd dat ik peuters had, hadden zij pubers. Nu zijn mijn kinderen pubers, en zijn hun kinderen uitgevlogen. Dit jaar hebben mijn bonuskinderen zelf kinderen gekregen.’

Is dat gek, oma en moeder zijn?

‘Nee, dat is juist leuk, alle generaties lopen door elkaar heen. Iedereen is dol op elkaar. Dat ik op latere leeftijd nog twee gezonde kinderen kreeg, is een enorm cadeau geweest. Mijn bonusdochter kreeg in mei een zoontje. Zijn tweede naam is de naam van zijn oom, haar broertje. Ontroerend hè, zo mooi. Ik heb onconventionele keuzes gemaakt in mijn leven. Nyenrode, in het buitenland wonen, een man die al kinderen had, op latere leeftijd kinderen. Dat is mijn pad. En daar ben ik heel happy mee.’

Op de hoogte blijven van onze beste artikelen? Schrijf je dan gratis in voor onze nieuwsbrief.