Oud-hockeyer Jan Albers: 'Alles draait om ambitie'

Een echte topper was hij niet, maar met keihard trainen haalde Jan Albers toch de Olympische Spelen. Nu is de oud-hockeyer ceo van Royal Ten Cate. ‘Als je wilt presteren, moet je veel willen investeren.’

‘Ik kon redelijk goed hockeyen. Maar een echte topper was ik niet. Toch gokte ik dat ik door flink wat extra training een plaats in het Nederlands elftal moest kunnen bemachtigen. En dat lukte me ook nog. In 1976 mocht ik mee naar de Olympische Spelen van Montreal. Een jaar later brak ik mijn enkel tijdens een training in het Amsterdamse Vondelpark. In de jaren daarna kreeg ik steeds meer last van mijn knie. Frustrerend, want ik was daarvoor nooit geblesseerd geweest. Twee knieoperaties later was me wel duidelijk dat ik nooit meer mijn oude niveau zou halen. Ik was daar niet rouwig om. Ik had de Spelen meegemaakt. En daarvoor had ik het toch gedaan.’ 

Werken in Peru

‘Bij EMHC, de hockeyclub waar ik de meeste jaren heb gespeeld, speelden veel Philips-medewerkers. Ook mensen die in het buitenland hadden gewerkt. Ik hoorde hun verhalen en dacht: dat wil ik ook. Na mijn studie bedrijfskunde kon ik direct bij Philips aan de slag. Als materials manager van een fabriek in Winterswijk. Vrij snel daarna mocht ik alsnog naar het buitenland en werd ik baas van een fabriek in Peru. Ik was er van overtuigd dat mijn medewerkers veel van mij konden leren. Pas jaren later kwam ik er achter dat de werkelijkheid anders was geweest. Ik had juist heel veel van hen geleerd.’

‘Teamsporters hebben bij mij een streepje voor’

‘In mijn sporttijd was ik niet te beroerd om ergens het voortouw in te nemen. Ik ben ervan overtuigd dat ik daarvan later in mijn werk profijt heb gehad. Ook nu nog laat de sport z’n sporen na. Als ik cv’s van sollicitanten beoordeel, kijk ik altijd wat zij in hun verleden hebben gedaan. Mensen die eigen initiatief hebben getoond, hebben bij mij een streepje voor. Net zoals mensen met een teamsportverleden. Teamsporters zijn alleen succesvol als ze de klus samen klaren. Dat is een waardevolle ervaring die je in een bedrijf goed kunt gebruiken.’

Opportunisme

‘Op mijn 50ste ben ik iets heel anders gaan doen. Ik ben startups gaan begeleiden. Ik had even geen zin meer in dat corporate leven, had niks meer met aandelen, beurzen. Ik hou niet zo van dat opportunistische, snelle gedoe. Als je in sport wil presteren, moet je er veel tijd in investeren. En langzamerhand komt die topvorm er dan uit. Bij beursgenoteerde bedrijven werkt dat niet zo. Er hoeft daar maar iets te gebeuren en je ziet het terug in de aandelenkoersen. Maar na een jaar of zeven met startups bezig te zijn geweest, ging het toch een beetje kriebelen. Ik vond het werken voor een groot bedrijf leuk. Toen ik acht jaar geleden de kans kreeg om weer zo’n bedrijf te leiden, hoefde ik daar niet lang over na te denken.’ 

‘Ik ben opgegroeid in een tijd waarin ondernemerschap niet werd gestimuleerd. Maar weinig mensen kozen voor een eigen bedrijf. Nu is dat wel anders. Ik heb er ook weleens over nagedacht om iets voor mezelf te beginnen, maar het is er niet van gekomen. En ik heb daar geen spijt van. Ik ben nu 65. Mijn huidige job (als ceo bij Ten Cate; red.) is nog voor een aantal jaren, daarna zie ik wel weer. Een ding weet ik zeker: het is niets voor mij om achter de geraniums te gaan zitten.’