Oud-judoka Jessica Gal: ‘Ik wil graag alles zelf doen’

Volgens een strikt regime leven? Dat nooit meer. Oud-judoka en sportarts Jessica Gal werd ondernemer na haar sportcarrière. ‘Het voelde als een bevrijding.’

‘Het gebeurde tijdens een training bij mijn judoclub Kenamju. Ik was aan het sparren met Dex Elmont. Ik zette een worp in en werd achterover getrokken. Ik was niet gelijk in paniek, maar ik voelde wel dat het niet goed zat met mijn knie. In het ziekenhuis kreeg ik de bevestiging. De volgende dag ging ik al onder het mes. Ik had nog lang de hoop dat het in orde zou komen. Je hoort wel vaker dat sporters na een blessure verrassend goed presteren. Maar bij mij was dat niet zo.’

Nachtkaars

‘De Olympische Spelen van 2000 in Sydney waren voor mij m’n einddoel geweest. Door die blessure werd het niet het einde waarop ik had gehoopt. Ik was heel jong begonnen met judo. Op mijn 14de zat ik voor het eerst in het Nederlands team, met 16 was ik Europees kampioen en toen ik 17 was stond ik al op de Spelen. Ik had een mooie carrière achter de rug, maar hij ging zo wel uit als een nachtkaars.’

Goud voor Jessica Gal tijdens de Europese kampioenschappen (1994)

‘Al die jaren alles opzij gezet voor het judoën. Ik was er wel klaar mee, wilde beginnen aan een volgend hoofdstuk van mijn carrière. Judo is geen sport waarin veel geld omgaat. Dus het was geen vetpot geweest. Ik woonde nog steeds op een studentenkamer. En ik had door de tijd die ik in de sport had gestoken al twee jaar niets meer gedaan aan m’n studie geneeskunde. Als ik daar echt nog iets mee wilde, moest ik de draad snel weer oppakken.’

‘Mijn judocarrière ging uit als een nachtkaars’

‘Tijdens m’n studie was ik in aanraking gekomen met tal van interessante vakgebieden, zoals kindergeneeskunde en chirurgie. Maar uiteindelijk koos ik bewust voor sportgeneeskunde. Een specialisme buiten het ziekenhuis. Ik was bang dat ik anders weer met maar één ding bezig zou zijn: het vak. In m’n judotijd had ik al zo lang volgens zo’n strikt regime geleefd, dat ik mezelf daar in mijn werk voor wilde behoeden.’

‘Toen ik na m’n opleiding aan de slag kon als sportarts, zat ik vol energie. Alleen miste ik de mogelijkheid om zelf mijn richting te bepalen. Ik had heel vaak het idee dat dingen beter konden, efficiënter. Maar ik kon daar zo weinig mee en dat voelde niet goed. In de topsport werkte ik ook met een team. Uiteindelijk bepaalde ík mijn koers.’

Bevrijding

‘De opening van mijn eigen praktijk in Amsterdam voelde als een bevrijding. En acht jaar later voelt het nog steeds zo. Inmiddels heb ik er een vestiging bij. En ik ga er vanuit dat er de komende jaren nog wel een paar bij komen. Niet ten koste van alles: kwaliteit telt voor mij zwaarder dan groei. Dus het moet zeker niet overhaast. Ik ben niet iemand die heel groot denkt. Ik denk meer aan wat behapbaar is voor mij. Al was het maar omdat het opzetten van een praktijk veel geld kost.’

‘Ik wil zijn mijn eigen richting bepalen’

‘Ik merk dat ik groei in mijn rol als ondernemer. Van nature wil ik graag veel zelf doen. Dat was zo in mijn judotijd. En dat is ook nu nog zo. Die instelling remt m’n ontwikkeling soms een beetje. Ik probeer daar wel op te letten. Het kost me al minder moeite dan in het begin. Ik heb ook niet het idee dat het de mensen met wie ik werk benauwt. Maar het kan zeker nog beter. Alleen al daarom wil ik rustig aan doen.’

Wie is Jessica Gal?Oud-judoka Jessica Gal (45) werd geboren in Amsterdam en kwam op 17-jarige leeftijd voor het eerst uit voor het Nederlands judoteam tijdens de Olympische Spelen in Seoel. Daar bewaart ze haar mooiste herinnering aan, zei ze in het radioprogramma Sportzomer. Ze deed daarna nog drie keer mee aan Olympische Spelen, maar wist geen medaille te behalen. Wel werd ze viermaal Europees kampioen en drie keer derde tijdens de wereldkampioenschappen judo. Na haar judocarrière werd ze sportarts. Gal deed in 2013 mee aan het televisieprogramma De slimste mens.