Met een historie van meer dan 400 jaar kan het niet zo zijn dat zeven magere jaren ons stekeblind maken voor de betekenis van de financiële sector voor de welvaart in Nederland. Zeer onterecht is de financiële sector enige jaren geleden afgeserveerd als een van de topsectoren van ons land. We moeten nu gewoon weer erkennen en herkennen dat de financiële sector een topsector is en als zodanig behandeld moet worden.
De sector zelf kan daaraan werken door te innoveren en te internationaliseren en voort te bouwen op bestaande sterktes.
Ik tref echter helaas de afgelopen zeven jaar veel groeibelemmeringen aan voor de financiële sector. De financiële crisis heeft geleid tot een regelgevingsreflex vanuit de overheid en de toezichthouders om maar controle proberen te krijgen op de sector.
Waar ik tegen ageer, is wanneer het ontaardt in gedetailleerde micro-regulering en toezicht. Dat haalt het verdienvermogen van de sector onderuit. Zo wordt het paard achter de groeiwagen gespannen. We moeten een nieuw evenwicht zoeken tussen de ruimte om financieel te ondernemen en de goede checks en balances om maatschappelijke risicos af te dekken. Want wat de afgelopen jaren gebeurd is. lijkt sterk op een strafexpeditie voor de financiële sector.
Maar nu moeten we dóór. Door met financieel ondernemen, met innovatie en groei. Omdat we daar enorm goed in zijn en er potentieel ligt om aan te haken bij de mondiale groei. De financiële sector is een topsector en moet bijdragen aan een land dat door zijn welvaart, internationale oriëntatie en leefklimaat een mondiaal onderscheidende positie verwerft.
Daar hoort een herkenbaar toekomstscenario bij. Samen de schouders er onder.
Want wat de afgelopen jaren gebeurd is, lijkt sterk op een strafexpeditie voor de financiële sector.
Hieronder staat een link naar de volledige tekst.
