- Drie doelstellingen tegelijk is onnodig duur
- Concurrentiepositie van bedrijven in de EU moet geborgd blijven
De Europese regeringsleiders hebben voor de periode na 2020 de lat hoog gelegd met de nieuwe klimaatdoelen. Maar het plan met drie doelstellingen (voor CO2, voor hernieuwbare energie én voor energiebesparing) maakt het terugbrengen van uitstoot gecompliceerd en duur zonder garantie dat hierdoor koolstofdioxide wordt verminderd. Dat is een gemiste kans.
De Europese regeringsleiders zetten in op een verlaging van de CO2-uitstoot met minimaal 40 procent ten opzichte van 1990, een verdubbeling van de doelstelling voor 2020. Daarnaast zijn er dus aanvullende targets voor hernieuwbare energie (minimaal 27 procent) en energiebesparing (27 procent minder energieverbruik) in 2030.
Het is jammer dat niet is gekozen voor alleen één Europese CO2-norm die behaald kan worden via een versterkt emissiehandelssysteem. Met name in Oost-Europa kunnen sneller grote stappen gemaakt worden dan in het al behoorlijk efficiënte Nederland. Snelle afbouw van uitstoot in 'vuile' regio's kan druk verminderen op bedrijven in landen die al zwaar hebben geïnvesteerd. Bovendien is het niet mogelijk nu te voorspellen wat in 2030 de meest kostenefficiënte technologiemix is om CO2-uitstoot te reduceren.
Wel is het bemoedigend dat de Europese regeringsleiders zich nu nadrukkelijk hebben uitgesproken voor versterking van de concurrentiepositie van internationale bedrijven. Door de regeringsleiders is ook afgesproken dat het beleid kan worden herzien als volgend jaar bij de VN-klimaatconferentie in Parijs blijkt dat andere grote economieën minder ver willen gaan dan de EU. Dat is een verstandige strategie. Het Europese aandeel van de mondiale CO2-uitstoot bedraagt op dit moment 11 procent en daalt verder tot 8 procent in 2030. De beste waarborg voor een effectieve oplossing van het klimaatprobleem is een wereldwijde aanpak: lucht stopt immers niet bij de grens.
