Gemeenten die jaar in jaar uit de onroerendezaakbelasting laten oplopen, maken zich niet geliefd bij ondernemers. Maar voor veel wethouders van Financiën is the sky the limit als het gaat om het heffen van belasting op bedrijfspanden: gaten in de begroting worden eenvoudiger wijs opgevuld met de inkomsten uit de ozb. De macronorm, het maximale percentage van 1,57 procent waarmee de ozb-opbrengsten in alle gemeenten samen in 2016 mogen stijgen van het Rijk, wordt stelselmatig genegeerd. Gemeenten voelen zich immers niet verantwoordelijk voor elkaars gedrag. In theorie zou het Rijk hen moeten korten bij gezamenlijke overschrijding van de norm, maar in de praktijk gebeurt dat nooit. De macronorm werkt dus niet en zou op zijn minst plaats moeten maken voor een micronorm, die gericht is op individuele gemeenten. Dat is het voor gemeenten niet meer mogelijk om gaten op te vullen met de ozb.
De meeste gemeenten snappen ook wel dat ze het niet té gek moeten maken met de ozb. Want: lijstjes met lokale lasten worden goed bijgehouden. Nu hebben veel gemeenten ontdekt dat het echte goud onder de grond ligt. Steeds meer gemeenten heffen precariobelasting op leidingen en kabels die door gemeentegrond lopen. Een sluipmoordenaar, want het zijn op papier bijvoorbeeld de waterbedrijven die deze belasting afdragen. Maar omdat dit non-profitbedrijven zijn, moet de consument betalen. En de ondernemer maar uitleggen waarom de waterrekening zoveel hoger is geworden. Het kan daarbij zomaar zijn dat gemeente A wel heft en gemeente B niet, terwijl een waterbedrijf in beide gemeenten het water verzorgt. Dan betalen de inwoners van gemeente B mee aan de belastingen van gemeente A. Dat is onbegrijpelijk.
Precariobelasting heffen betekent serieus geld voor de begroting. Was de totale opbrengst vorig jaar nog 154 miljoen, dit jaar staat de teller op maar liefst 195 miljoen. Een stijging van 26,6 procent. Intussen is men er in de Tweede Kamer al jaren over eens dat deze ondoorzichtige belasting afgeschaft moet worden. Nu minister Plasterk nog.
Lees ook ‘Wie houdt gemeenten in toom?’ op pagina 10 en verder
