- Overheid gaat boekje ver te buiten
- Doet zelf wat uitbesteed kan worden
- En schept zo gevaarlijk precedent
Zestien grootboek scanners gaat het Nationaal Archief aanschaffen om rijksarchieven in te scannen. Een nogal fors aantal voor deze opdracht, waar bovendien ook een hoop mankracht, infrastructuur en software voor nodig is. Kortom, echt een taak voor één van de vele mkb-bedrijven die zich specialiseren in deze tak van sport. Niet bepaald een opdracht waarmee de overheid de markt zou moeten passeren.
De afweging van de overheid om dat wél te doen is mogelijk nog vreemder. De uitvoering van deze opdracht gaat namelijk plaatsvinden door de Belastingdienst in Heerlen, dat de scanners in bruikleen krijgt van het Nationaal Archief. Dat klinkt niet logisch en dat is het ook niet. De Belastingdienst werkt immers al een aantal jaar papierloos, nu aangiftes niet meer op papier plaatsvinden. Kortom: wat moet de Belastingdienst met boekscanners?
Heel simpel: als serviceverlener optreden naar andere overheidsinstanties. Lekker makkelijk en goedkoop, zullen ze in Den Haag hebben gedacht. In Heerlen een regio die het niet al te makkelijk heeft vanwege krimp en werkloosheid is namelijk een afdeling die vóór de digitalisering de aangiftes archiveerde. Werk dat nu niet meer bestaat. In het bedrijfsleven zou zon afdeling dan opgedoekt worden vanwege overcapaciteit; bij de overheid verzint men vrolijk een trucje om een sectie toch nog draaiende te houden. Dat staat haaks op het Haagse credo om het aantal ambtenaren de komende jaren te verminderen.
Dat is niet alleen concurrentievervalsing, het schept ook nog eens een gevaarlijk precedent. De Belastingdienst moet niet vervallen tot een soort uitzendbureau, want dan kan iedereen wel aankloppen bij de overheid voor een baan. Als het gaat om groenvoorziening of nutsbedrijven bevindt de overheid zich in een grijs gebied waarbij soms lastig te bepalen is wie wat het beste kan oplossen. In dit specifieke geval is het toch zonneklaar dat de overheid echt haar boekje te buiten gaat.
