Enver Erkan is de nieuwe ceo van Pfizer Nederland, openlijk homo én hij wil dat iedereen zich veilig voelt in zijn bedrijf. Dáár wil hij het over hebben. Want hij weet zelf hoe het is om altijd bang te zijn buitengesloten of gepest te worden. ‘Dat moet je niet onderschatten.’
Meneer Erkan, ziet u zichzelf als een ambassadeur voor diversiteit?
'Ja, zeker. Niet alleen omdat ik openlijk – getrouwd – homo ben en uit een ander land kom, maar ook omdat ik nu twee jaar een hoortoestel heb vanwege een vroeg begin van gehoorverlies. Iets genetisch. Dus ik ben divers op drie niveaus. Ik wil uitdragen dat iedereen een verschillend levenspad heeft en verschillende uitdagingen in het leven tegenkomt. Iedereen heeft daarnaast een gave. Je moet als bedrijf een omgeving creëren waarin mensen het beste van zichzelf kunnen en durven laten zien. De sfeer moet gastvrij, vertrouwd en comfortabel zijn.'
Wie is Enver Erkan?Na studies Engels en natuurkunde in Turkije begon Enver Erkan in 2003 als projectmanager bij Pfizer Turkije. Zes jaar later ging hij naar Pfizer Engeland, waar hij onder meer commercieel en marketingdirecteur was en voor diverse Europese teams werkte. In 2017 werd hij algemeen directeur van Pfizer Singapore. Sinds september 2020 is hij algemeen directeur van Pfizer Nederland.
U bent zelf opgegroeid in Turkije. Dat lijkt me niet de meest comfortabele omgeving voor een homoseksueel.
'Turkije is een conservatief land. Het is inderdaad niet makkelijk om daar open over te zijn en uit te komen voor je geaardheid. Bij Pfizer Turkije, waar ik na mijn studie ben begonnen, was het al anders dan daarbuiten, op straat.'
'Ik ben op mijn 21ste uit de kast gekomen, vrij laat dus. Tegenwoordig spreken homo’s zich op hun 14de al uit. Ik had lange tijd gemengde gevoelens over mijn geaardheid, wist het nog niet zeker. Bovendien was het een taboe waar niet over werd gepraat. Ik had geen rolmodellen, of alleen maar een bepaald soort rolmodellen waarin ik me niet herkende. Op school en binnen mijn familie kon ik er niet over praten. Ik moest het zelf uitzoeken.'
Hoe werd er op het werk gereageerd toen u het vertelde?
'Over het algemeen werd het geaccepteerd. Mensen waren wel verrast, want ik had de gewoonte ontwikkeld om niet over mijn privéleven te praten. Als mensen vragen naar je weekend, heb je het algauw over 'mijn vriend', en dat ging ik dus uit de weg. In een gesloten land ben je bang voor discriminatie, dat je buitengesloten wordt. Je kunt gepest worden, op school of op het werk. Je bent er altijd mee bezig, dat moet je niet onderschatten.'
‘buitensluiten van groepen moet je nooit accepteren als bedrijf’
Had uw vertrek uit Turkije daar ook mee te maken?
'Deels. En deels het vooruitzicht van een baan in Europa op een hoger niveau, met Londen als een opwindende en dynamische woon- en werkplaats. Singapore was een volgende carrièrestap. In Engeland was het, net als in Nederland, veel makkelijker op openlijk homo te zijn. Singapore zat tussen die landen en Turkije in. Je kunt er bijvoorbeeld niet trouwen als homo.'